ΜΙΑ ΔΙΑΚΟΠΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ

Επέστρεψα από τις διακοπές μου (από τον εγκλωβισμό μου καλύτερα) για να ξεκινήσω τις διακοπές μου (τις κανονικές!!!) Είχα φύγει για Μυρτιά (ένα χωριό στον Πύργο) και έμεινα εκεί για είκοσι μέρες (;) περίπου. Ήταν μπορώ να πω…χάλια!!! Το χωριουδάκι μου είναι αρκετά μακριά από την θάλασσα, ώστε να μην με αφήνουν να πάω με τα πόδια ( σημειωτέων ότι είμαι ο άνθρωπος που έχει κάνει Βεΐκου-Γαλατσίου-Κυψέλη-Φωκίονος-Κάτω Πατήσια με τα πόδια σε σαρανταπέντε λεπτά) αλλά αρκετά κοντά ώστε όλος ο τόπος να είναι γεμάτος με πάνοπλα και ατσάλινα θωρακισμένα κουνούπια! Τα εν λόγω κουνούπια όχι μόνο δεν ενοχλούνται από παστίλιες, όχι μόνο δεν ενοχλούνται από AUTAN (μάλιστα έχω την εντύπωση ότι μαστουρώνουν με τέτοιες κρέμες και κάνουν μεγαλύτερες επιδρομές) αλλά όταν σε τσιμπούσαν δεν άφηναν εκείνα τα μικρά κοκκινίσματα, αλλά κάτι καντίλες σαν 2ευρω! Τεσπά…Όταν ήταν εκεί ο θείος μου πηγαίναμε καμιά βόλτα στον Πύργο (που ήταν γεμάτος από σκεϊτόνια και emo boys…) ή καμιά βολτίστα στο Alde Mare. Πηγαίναμε και για μπανάκι, μια χαρούλα. Έφυγε όμως και μείναμε αμανάτι στο σπίτι. Και που να πας στο χωριό; Με το που βγεις από το σπίτι σε κοιτάνε όλοι καλά-καλά! Λες και φοράς ανάποδα τα ρούχα! Και έτσι και μπεις σε μαγαζί, αρχίζουν τα γνωστά…Ποιανού είσαι εσύ; Ά! Αυτού είσαι! Εγώ με τον θείο, του μπατζανάκη, του προπάππου σου είχαμε πιει νερό και αλάτι! Πόσο καιρό θα μείνετε; Είναι η μάνα σου εδώ; Πότε θα ‘ρθει; Πότε θα φύγει κλπ. κλπ. κλπ. Οπότε έμενα σπίτι, αλλά και εκεί…
Εκτός από εμάς (εμένα και την αδερφή μου) είχε έρθει και η θεία μου, με εκείνα τα ξαδερφάκια μου που είχαν γράψει εκείνες τις ιστοριούλες…Και σαν να μην έφτανε η συντροφιά τους φωνάζαν και ένα γειτονόπουλο και γινόταν καλός κούτουπος…Φωνές και αντάρες! Τρελοκομείο!
Τεσπά…Έμεινα για δυο εβδομάδες να βαριέμαι και να μην κάνω τίποτα. Και όταν τελείωσε η κάρτα του τηλεφώνου μου, έμεινα αποκομένη από τον έξω κόσμο. Never mind…Σήμερα φεύγω για Σύρο (για να κάνω κανονικές διακοπές επιτέλους με μπάνιο, καλή παρέα κλπ.) Φεύγω λοιπόν με την ελπίδα ότι αφού πήρα το lower όταν επιστέψω θα βρω στο σπίτι μια ηλεκτρική κιθάρα. Hopes never die!!!

Γύρισα!

Τόσο καιρό ήμουν κατασκήνωση και γι' αυτό δεν έγραφα. Εκεί έγιναν πάααρα πολλά, τα οποία, όμως δεν θα γράψω τώρα γιατί έχω ελάχιστο χρόνο. Πάντως, έχασα το κινητό μου και το discman ή μάλλον καλύτερα μου τα έκλεψαν. Τέσπα, τι να κάνουμε...Σε λίγο φεύγω για Κέρκυρα. Δεν ξέρω πότε θα τα ξαναπούμε... Ελπίζω σύντομα! ΒΒ!