Σε 1...

Ο ΚΟΣΜΟΣ ΠΟΥ ΑΛΛΑΖΕΙ-ΑΛΚΙΝΟΟΣ ΙΩΑΝΙΔΗΣ

Μεγάλο δέντρο ο στεναγμός μεγάλη κι η σκιά του

απλώνει ρίζες στη ψυχή, στο σώμα τα κλαδιά του

Μα όπως ανοίγει ένα πουλί φτερούγα στον αέρα

το δέντρο γίνεται γοιρτή και φτερουγίζει η μέρα
Πόσες φορές να σου το πω, πόσες να στο μιλήσω

να σου το πω ψιθυριστά ή να στο τραγουδίσω;

Θα σου το πω ψιθυριστά, όπως μιλάει το βλέμμα

που κρύβει μες στη σιγαλιά του κόσμο όλο το αίμα

Αυτός ο κόσμος που αλλάζει, πως σου μοιάζει, πως σου μοιάζει...

Αυτός ο κόμος που αλλάζει με τρομάζει, με τρομάζει...

Χαμένοι μοιάζουμε λοιπόν στον γύρω του θανάτου

στην παγωνιά του οριστικού, στον τρόμο του αοράτου

Μα οριστικά έχεις χαθεί, μονάχα αν το διαλέξεις

όπως διαλέγει η μουσική τα λόγια και τις λέξεις

Αυτός ο κόσμος που αλλάζει, πως σου μοιάζει, πως σου μοιάζει...

Αυτός ο κόμος που αλλάζει με τρομάζει, με τρομάζει...