Μπομπ!

ΚΑΗΚΑΜΕ!

ΤΟ ΔΑΣΟΣ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΠΡΟΣΤΑΤΕΣ. ΑΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙ ΜΟΝΟ ΤΟΥ ΣΕ ΕΝΑ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΣΜΟ, ΕΙΝΑΙ ΑΞΙΟ ΤΗΣ ΜΟΙΡΑΣ ΤΟΥ.
ΜΗΝ ΧΑΛΑΤΕ ΤΑ ΟΙΚΟΠΕΔΑ ΜΕ ΔΕΝΤΡΑ. ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΝΑΔΑΣΩΣΗ.
ΤΣΙΜΕΝΤΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΤΩΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΘΟΥΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΥΡΚΑΓΙΕΣ.
ΟΠΟΙΟΣ ΘΕΛΕΙ ΟΞΥΓΟΝΟ ΠΟΥΛΙΕΤΑΙ ΣΤΑ ΦΑΡΜΑΚΕΙΑ.
ΟΠΟΙΟΣ ΘΕΛΕΙ ΔΡΟΣΙΑ, ΝΑ ΑΓΟΡΑΣΕΙ ΚΛΙΜΑΤΙΣΤΙΚΟ.
Η ΜΥΚΟΝΟΣ ΠΟΥ ΕΝ ΕΧΕΙ ΔΕΝΤΡΑ ΜΙΑ ΧΑΡΑ ΕΙΝΑΙ!
Αυτό είναι μόνο ένα μικρό δείγμα από τα δεκάδες ειρωνικά πλακάτ, που σηκώθηκαν την Κυριακή μπροστά από την Βουλή. Οικολόγοι, απλοί πολίτες, νέοι, γέροι και γενικότερα «καμένοι» Αθηναίοι πήραν τους δρόμους για διαμαρτυρηθούν για το κάψιμο της Πάρνηθας. Την οργή, τον θυμό και την απελπισία τους κατάφεραν να εκφράσουν με έναν χιουμοριστικό τρόπο τα μέλη οικολογικών οργανώσεων, που ένας εθνικός δρυμός καταστράφηκε ολοσχερώς. Πάει η Πάρνηθα! Πάει ο ένας μας πνεύμονας…Και για να ολοκληρωθεί η καταστροφή, μια μέρα αργότερα καταστράφηκε κι ο άλλος πνεύμονας. Σήμερα κάηκε και ο Υμηττός. Κάηκε και η Σέριφος, κάηκε και το Πήλιο, κάηκε και η Χαλκιδική, κάηκε και η γούνα μας…

ΑΛΛΕΛΟΥΙΑ!!!

Το Σάββατο πήγα Ε Π Ι Τ Ε Λ Ο Υ Σ για μπάνιο! Βασικά είχα κάνει άλλο ένα μπανάκι, την Τετάρτη αλλά όχι στην θάλασσα. Πήγαμε λοιπόν στην Λούτσα, αφού πήραμε δύο λεωφορεία και το μετρό, κατεβήκαμε σε λάθος στάση, κάηκα (έχω πάρει ένα ωραίο χρώμα λες και είμαι η τελευταία των Μοϊκανών) αλλά περάσαμε φοβερά…I wanna do that again!!!
Υ.Γ. Άλλοι δύο φίλοι μου έφτιαξαν blog (άντε να γίνουμε πολλοί). Το πρώτο angel-and-devil-in-me.blogpot.com της φίλης μου της Ελπινόρας και το δεύτερο nick&elpi.blogspot.com της Έλπις πάλι και του Νίκου.

ΚΑΝΟΝΕΣ

1.ΧΤΥΠΑΤΕ ΠΡΙΝ ΜΠΕΙΤΕ.
2.Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΔΕ ΧΑΜΗΛΩΝΕΙ.
3.ΟΠΟΙΟΣΔΗΠΟΤΕ ΕΡΘΕΙ ΝΑ ΜΕ ΞΥΠΝΗΣΕΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΟΡΑΕΙ ΚΡΑΝΟΣ.
4.ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΟ ΑΝΟΙΓΜΑ ΤΗΣ ΝΤΟΥΛΑΠΑΣ-ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΚΑΤΟΛΙΣΘΗΣΗΣ ΡΟΥΧΩΝ.
5.ΕΔΩ ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΝΤΑΙ ΟΙ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ.
6.ΤΟ ΨΑΞΙΜΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΕΥΡΕΣΗ ΚΑΠΟΙΟΥ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΝΩΦΕΛΟ, ΡΩΤΗΣΤΕ ΜΕ.
7.ΟΠΟΙΟΣ ΒΡΕΙ ΤΑ ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ ΠΟΥ ΛΕΙΠΟΥΝ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΝΕΙ ΖΕΥΓΑΡΙ, ΑΜΟΙΒΕΤΑΙ.
8.ΜΗΝ ΨΑΧΝΕΤΕ ΤΑ ΣΥΡΤΑΡΙΑ, ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΔΑΧΤΥΛΟΠΑΓΙΔΕΣ.
9.ΟΙ ΩΡΕΣ ΚΟΙΝΗΣ ΗΣΥΧΙΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΙΔΙΕΣ.
10.ΤΑ ΡΟΥΧΑ ΤΑ ΔΙΠΛΩΝΟΥΝ ΜΟΝΟ ΣΤΑ ΜΑΓΑΖΙΑ.11.ΚΑΘΕ ΤΙ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΕ ΤΑΞΗ. ΣΤΗ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΤΑΞΗ.
12.ΜΗΝ ΚΑΤΕΒΑΖΕΤΕ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΡΕΚΛΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΘΙΣΕΤΕ. ΚΑΘΙΣΤΕ ΚΑΤΩ!
13.ΠΡΙΝ ΜΠΕΙΤΕ ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ ΑΝ ΕΧΕΤΕ ΣΟΒΑΡΟ ΛΟΓΟ. ΜΕΤΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ.
14.ΜΠΕΙΤΕ ΞΥΠΟΛΗΤΟΙ, ΑΛΛΑ ΜΕ ΔΙΚΟ ΣΑΣ ΡΙΣΚΟ.(με πέντε ευρώ αγοράζετε και χάρτη με τα σωστά μονοπάτια...)
15.ΤΑ ΕΝΤΟΜΑ ΚΑΙ ΤΑ ΤΡΩΚΤΙΚΑ ΘΕΩΡΟΥΝΤΑΙ ΣΥΓΚΑΤΟΙΚΟΙ ΚΑΙ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΔΙΟΚΤΗΤΗ.
16. ΑΔΕΛΦΗ, ΑΔΕΛΦΕΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ΑΝΕΠΙΘΥΜΗΤΟΙ ΜΠΑΙΝΟΥΝ ΜΕ ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ ΡΙΣΚΟ ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΗ ΑΔΕΙΑ.(που δεν παραχωρήτε)
17.Ο,ΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΜΒΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΟΤΙ ΤΟ ΠΕΡΙΜΕΝΕΣ
Υ.Γ ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΡΟΣΦΟΡΩΝ ΣΕ ΧΡΗΜΑ, ΟΛΑ ΤΑ ΩΣ ΑΝΩ ΜΠΟΡΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΑΝΑΙΡΕΘΟΥΝ
Από το lykos-heraklio.blofspot.com...Όλοι ίδιοι είμαστε...

Heavy Metal (By Wikipedia)

Το Heavy metal (πολλές φορές αναφέρεται ως metal) είναι είδος Ροκ μουσικής που αναπτύχθηκε στα τέλη της δεκαετίας του '60 και τις αρχές του '70. Με ρίζες στα Μπλουζ και το ψυχεδελικό ροκ, οι μπάντες που το ανέπτυξαν δημιούργησαν ένα παχύ και βαρύ ήχο εστιασμένο στην κιθάρα και τα ντράμς, με χαρακτηριστικά μεγάλη παραμόρφωση στον ήχο της κιθάρας και τα γρήγορα σόλο. Ο οδηγός κριτικής Allmusic γράφει χαρακτηριστικά πως «από τις μυριάδες μορφές ροκ εντ ρολ, το Heavy Metal είναι το πιο ακραίο στην ένταση, αρρενωπότητα και θεατρικότητα».Το Heavy metal έχει οπαδούς σε όλο τον πλανήτη, ενώ οι πρώτες heavy metal μπάντες όπως οι Led Zeppelin και οι Black Sabbath προσελκύουν ένα ευρύτερο κοινό. Στα μέσα του '70 οι Judas Priest προχώρησαν την εξέλιξη του είδους αποβάλλοντας τα μπλουζ στοιχεία, το New Wave of British Heavy Metal (Νέο Κύμα του Βρετανικού Heavy Metal) ακολούθησε τον ίδιο δρόμο, δίνοντας στη μουσική μια αίσθηση punk rock και μεγάλη έμφαση στην ταχύτητα.Το Heavy metal έγινε ευρέως γνωστό την δεκαετία του '80, που αναπτύχθηκαν πολλά από τα γνωστά υποείδη του. Εναλλαγές πιο άγριες και ακραίες περιορίστηκαν στην Underground μουσική σκηνή, άλλες όπως το glam metal και το thrash metal απέκτησαν εμπορική επιτυχία. Σε λίγα χρόνια υποείδη όπως το nu metal διεύρυναν τα μουσικά όρια του είδους.
Το Heavy metal παραδοσιακά χαρακτηρίζεται από δυνατό παραμορφωμένο ήχο κιθάρας, εμφατικούς ρυθμούς, πυκνό ήχο μπάσου και ντραμς. Η ηλεκτρική κιθάρα και η ηχιτική δύναμη που της δίνει ο Ενισχυτής είναι βασικό στοιχείο στο heavy metal. Στις αρχές της δεκαετίας του '70 κάποια γνωστά συγκροτήματα άρχισαν να χρησιμοποιούν δύο κιθάρες στις συνθέσεις τους. Πρωτοπόρα συγκροτήματα όπως οι Judas Priest και οι Iron Maiden ακολούθησαν αυτή την τακτική έχοντας μια κιθάρα για τον ρυθμό και μια για οδηγό και σολάρισμα. Το Σόλο της κιθάρας είναι κεντρικό στοιχείο μιας heavy metal σύνθεσης. Οι Metal τραγουδιστές έχουν μεγάλες διφοροποιήσεις σε στυλ, από την μεγάλης έκτασης και θεατρικότητας φωνής του τραγουδιστή των Judas Priests Rob Halford και των Iron Maiden's Bruce Dickinson, στην επετιδευμένα σκληρή του τραγουδιστή των Motorhead Lemmy και των Metallica James Hetfield, στην στργγλιάρικη φωνή του τραγουδιστή των Lamb of God Randy Blythe και των At the Gates Tomas Lindberg.
Το μπάσο παρέχει τις χαμηλές νότες σημαντικό να δημιουργήσει την απαραίτητη βαρύτητα που χαρακτηρίζει το είδος. Το μπάσο όπως και η κιθάρα μπορεί να έχει υποστεί παραμόρφωση στον ήχο του. Οι Metal συνθέσεις παίζονται κυρίως με τα δάχτυλα και επιτρέπουν στον μπασίστα να σολάρει. Τα ντράμς είναι μεγαλύτερα σε σύγκριση με τα άλλα είδη Ροκ.
Στις ζωντανές εκτελέσεις η ένταση του ήχου είναι το σημαντικότερο. Ακολουθώντας το παράδειγμα του Jimi Hendrix και των The Who—που χαρακτηρίζονται ως "Το πιο δυνατο (από άποψη ήχου) συκρότημα στο κόσμο" στο Βιβλίο Γκίνες—τα πρώτα metal συγκροτήματα ανέβασαν ψηλά τον πήχη.Ο Tony Iommi,κιθαρίστας των Black Sabbath,είναι ανάμεσα στους πολλούς που υπέστησαν μερική απώλεια της ακοής λόγο της έντασης.

Άλλη μια καινοτομία

Χθες που ξεφύλλιζα ένα παλιό περιοδικό είδα μέσα ένα άρθρο για τις «μπουτίκ» μωρών. (!) Στις Η.Π.Α. βέβαια…Όχι ότι εμείς είμαστε καλύτεροι, αλλά εκείνοι πάντα οι πρωτοπόροι σε κάτι τέτοια θέματα…Λοιπόν αυτά τα Lily, Lillie, κάπως έτσι τέλος πάντων τα λένε, εργάζονται κάπως έτσι.
Όπως ξέρουμε υπάρχουν μανάδες των οποίων τα παιδιά δεν είναι απλά παιδάκια, όπως τα υπόλοιπα. Έχουν πάρει τα απίστευτης καλλιτεχνικής φύσης γονίδια, από την μητέρα τους και είναι σίγουρο πως με την κατάλληλη «εκπαίδευση» θα καταφέρουν να γίνουν κάτι εφάμιλλο της Paris Hilton, όπως δήλωσε μια πανευτυχής μαμά, βλέποντας την κόρη της με το μικρόφωνο στο χέρι και το προσωπάκι της τίγκα στο γκλίτερ. Μάλιστα…Ωραία τύχη ετοιμάζει στην κόρη της. Πίσω από τα κάγκελα, να κλαίει που δεν έχει το αγαπημένο της μέικ απ…Τεσπά. Οι κυρίες που ανέφερα πιο πάνω, φέρνουν τα παιδιά τους σε αυτές τις μπουτίκ, και εκεί, τα κοριτσάκια μαθαίνουν πρώτα από όλα «σωστά πρότυπα», όπως αυτά τα υπερκαταναλωτισμού. Μαθαίνουν να ψωνίζουν μόνα τους, ότι θέλουν, ειδικές δασκάλες μαθαίνουν στα παιδιά τους πώς να βάφονται, πώς να τραγουδάνε, πώς να χορεύουν, και γενικότερα πως πρέπει να φέρονται ως σταρ. Από μια μεριά βέβαια, κάθονται και οι μανάδες τους, οι οποίες παρακολουθούν τα απίστευτα ταλέντα του παιδιού τους και την επίσης απίστευτη καταστροφή της παιδικής και αγνής του ηλικίας. Και φυσικά, το ποσό που πληρώσει ο γονιός για μια πλήρης εκπαίδευση είναι αρκετά σημαντικό…
Οι μανάδες δεν στέλνουν τα παιδιά τους εκεί μόνο για το καλύτερο μέλλον τους. Οι περισσότερες δηλώνουν είναι η μετεμψύχωση της Μέριλιν Μονρόε και πως ο μόνος λόγος που δεν έκαναν καριέρα ήταν γιατί «δεν το κυνήγησαν και φυσικά επειδή στην εποχή τους δεν υπήρχαν τέτοιες ευκαιρίες». Δεν θέλουν τα παιδιά τους να έχουν την ίδια τύχη με εκείνες, που ενώ είχαν απεριόριστο ταλέντο στο τραγούδι και στο modeling, όπως και η τρίχρονη κορούλα τους άλλωστε, δεν κατάφεραν τελικά να αναδειχτούν, επειδή ήταν τέτοιο καιροί. Όπως καταλαβαίνετε επειδή οι ίδιες δεν έναν τα όνειρά τους πραγματικότητα, πρέπει να τα κάνει η κόρη τους. Έτσι κι αλλιώς και η ίδια (η εξάχρονη κόρη τους…) συμφωνεί.
Έτσι μικρά κοριτσάκια (γιατί ευτυχώς τα αγοράκια δεν έχουν τις ίδιες προσδοκίες) περνούν τον χρόνο τους, μαθαίνοντας να τραγουδούν και να χορεύουν σαν την Britney. Αντί να μαθαίνουν ποδήλατο, να τρέχουν, να παίζουν κρυφτό, κυνηγητό, όπως οι περισσότεροι, μένουν κλεισμένα στις μπουτίκ και εκπαιδεύονται να γίνουν αστέρια.
Οι περισσότερες μανάδες καμαρώνουν για τις μικρές όμορφες πριγκίπισσες τους. Για τα ταλέντα τους, τα χαρίσματά τους, την ομορφιά τους…Κυρίως την ομορφιά τους. Προσωπικά πιστεύω ότι μέσα σε αυτά τα Lillie, τα παιδιά μαθαίνουν να εκτιμούν μόνο την εξωτερική εμφάνιση. Μαθαίνουν να κρίνουν και να κρίνονται βάση της ομορφιάς τους. Δεν είναι παράξενο που τόσες πολλές μάνες σπρώχνουν τα αγγελούδια τους, να γίνουν ρηχά, πεζά και άβουλα; Θα πίστευε κανείς πως ένας γονιός μαθαίνει στο παιδί του, πώς να προστατεύει τον εαυτό του από τους κινδύνους και επίσης το μαθαίνει να μην γίνεται το «χαλάκι» των άλλων. Αντιθέτως αυτές οι μανάδες κάνουν τα κορίτσια τους υποχείριο των δικών τους ονείρων. Βασικά τα εκμεταλλεύονται.
Το φταίξιμο είναι ολοκληρωτικό των γονιών. Μπορεί τόση ώρα να σχολιάζω της μητέρες, γιατί εκείνες είναι συνήθως που καθοδηγούν τις μικρές σταρ, όμως και οι μπαμπάδες δεν είναι άμοιροι ευθυνών, αφού δεν αντιτάσσονται σε αυτό τα αίσχος.
Δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε αυτούς που δημιούργησαν τις μπουτίκ. Δεν αναγκάζουν κανέναν να πάει και να τους δώσει τα χρήματά τους (και το παιδί τους). Απλά εργάζονται.
Έτσι είναι δυστυχώς…

Τεστάκι

Παρεμπιπτόντως, δεν σας έχω πει ότι θέλω να γίνω ψυχολόγος στην αεροπορία. Σιγά μη γίνω, βέβαια, αφού θέλει να γράψεις 19 και κάτι στις πανελλήνιες για να περάσεις…Τεσπά. Βασικά, ψυχολόγος θέλω να γίνω, όμως επειδή υπάρχει πολύ ανεργία στο επάγγελμα, θα προσπαθήσω να περάσω σε καμιά στρατιωτική σχολή. Καλά μέχρι τότε , έχουμε καιρό.
Έψαχνα λοιπόν, για ψυχολογικά τεστ χθες και βρήκα ένα πάρα πολύ καλό. Το έχω κάνει μέχρι στιγμής σε έξι άτομα (και με εμένα 7) και σε όλους έχω πέσει μέσα.
Λέει, σκεφτείτε ότι είστε σε ένα δάσος. Πώς είναι αυτό το δάσος; Περιγράψτε τι βλέπετε, πως αισθάνεστε, τι εποχή είναι κλπ. Μετά βλέπετε ένα κουτί και πρέπει να το περιγράψετε. Από τι υλικό είναι φτιαγμένο, αν έχει κλειδαριά, αν το ανοίγετε και αν το ανοίγετε τι έχει μέσα. Μετά βλέπετε ένα σπίτι. Το περιγράφετε κι αυτό. Λέτε αν μπαίνετε μέσα, πως αισθάνεστε κλπ. Μετά βλέπετε μια λιμνούλα (ναι έχει πολλά πράγματα αυτό το δάσος…). Πως είναι η λιμνούλα (μεγάλη, μικρή, καθαρή, ήρεμη κλπ) και τι κάνετε εσείς με την λιμνούλα (μπαίνετε μέσα, τις πετάτε πετραδάκια, παίζετε με τα νερά κλπ). Μετά φεύγετε από την λιμνούλα και βλέπετε έναν ψηλό τοίχο, που δεν σας αφήνει να δείτε πιο πέρα. Πως είναι αυτός ο τοίχος και τι κάνετε με αυτόν; Τον σπάτε; Τον προσπερνάτε ή μήπως δεν ασχολείστε μαζί του;
Δεν μπορώ να πω κατευθείαν τι αντιπροσωπεύει κάθε αντικείμενο, γιατί έτσι ο καθένας θα σκεφτεί τι θα ήθελε να είναι και όχι τι πραγματικά είναι. Σημαντικό σε αυτό το τεστ είναι, αυτός που το κάνει να είναι ανυποψίαστος ώστε να απαντήσει με ειλικρίνεια ίσως στείλω σε άλλο post τις απαντήσεις, αν όμως κάποιος δεν μπορεί να περιμένει, μπορεί να στείλει τις απαντήσεις σε μένα (creek@in.gr) και να του στείλω τα αποτελέσματα με e-mail.

Ευτυχώς...

Σήμερα είμαι πολύ χαρούμενη, γιατί είδα έναν φίλο μου, που είχα να τον δω αιώνες. Βασικά χάρηκα, γιατί αυτό το παιδί είχε ένα ατύχημα πριν από λίγο καιρό (καθώς τηγάνιζε κάτι πατάτες, κάηκε). Είχε πάθει εγκαύματα σε όλο το πρόσωπό του και στο δεξί του χέρι. Σήμερα, όμως που τον είδα δεν φαινόταν τίποτα εκτός από κάτι σημαδάκια κάτω από τα χείλη του και το χέρι του ήταν κάπως κόκκινο. Κατά τα άλλα ήταν ολόιδιος! Ευτυχώς...

Metallica - Rockwave 2007

Χτες πήγα στο Rockwave για να δω τους Metallica. Η συναυλία ήταν απλά ΤΕΛΕΙΑ με όλη τη σημασία της λέξης. Πριν από τους Metallica ήταν κάτι Mastodon και κάτι άλλα τέτοια άκυρα. Μέχρι να αρχίσουν οι Metallica το... θείο έργο τους, πέρασα τη μεγαλύτερη ώρα της ζωής μου. Είνα κατάρα αυτό το πράγμα. Όταν θέλεις να περάσει πιο αργά η ώρα, περνάει σαν ένα λεπτό, ενώ όταν παρακαλάς να περάσει λίγο πιο γρήγορα για να μη λιώσεις... Άσε ρε...
Σε κάποια φάση, τέλος πάντων, βγαίνουν οι Metallica!!! Έπαιξαν όλα μα όλα τα καλύτερά τους κομμάτια.
Στο For Whom the Bell Doors ψόφησα.
Στο Sick and Destroy έλιωσα.
Στο Master of Puppets δεν ξέρω και 'γω τι.
Όταν, όμως, αρχίζουν να παίζουν Enter Sadman και μετά Nothing Else Matters έγινα ράκος. Ήταν η καλύτερη συναυλία που έχω πάει ποτέ!!! Και το καλύτερο: Υποσχέθηκαν να ξανάρθουν πολύ σύντομα! Το πόσο δεν το ξέρουμε. Εμείς, πάντως, αναμένουμε...

Nothing else matters





Enter sandman




Sick and destroy

EXTREME SPORTS!

Να ταν ο ύπνος μου δουλειά

τα μαξιλάρια αγγαρίες

και τα όνειρα αφεντικά

να κάνω αγγαρίες...

Αυτό το ωραίο στιχάκι (τελος πάντων κάπως έτσι ήταν γραμμένο), με το οποίο συμφωνώ απόλυτα, το είδα τοιχοκολοημμένο σε καμιά κατοσταριά τοίχους στην Δροσοπούλου. Ο τίτλος της αφίσας ήταν Τεμπελιάδα 2006!!! Γιούπι! Να και ένα πρωτάθλημα που θα έφγαινα πρώτη!

Hi!

Τι κάνετε; Σόρρυ για την απουσία μου από το χώρο αυτές τις μέρες, αλλά είχα πάει στον Πύργο στην Πελοπόννησο Παρασκευή με Κυριακή. Πέρασα τέλεια, αν και τρεις ημέρες ήταν πολύ λίγο... Πήγαμε στο ξενοδοχείο Aldemar. Γαμάτο. Έχεις τη δική σου πισίνα, το δωμάτιο είναι μεζονέτα, στο μπάνιο έχεις όλη τη σειρά προϊόντων του Κορρέ... Τέλεια...