Story Part 1

Ο πρίγκιπας μπήκε στην υγρή, σκοτεινή σπηλιά και ανοιγόκλεισε τα μάτια του. Του πήρε αρκετή ώρα, αλλά μόλις συνήθισε το σκοτάδι και μπορούσε να διακρίνει καθαρά τα βράχια της σπηλιάς, ξεχώρισε αμέσως έναν μεγάλο άσπρο, μαρμαρένιο σταυρό ακουμπισμένο στο δάπεδο της σπηλιάς. Η καρδιά του χτύπησε δυνατά και νόμιζε πως τα μάτια του, του έπαιζαν άσχημα παιχνίδια. Πλησίασε και ακούμπησε τον σταυρό εκστασιασμένος. Ήταν όντως πραγματικός, τον ακουμπούσε! Ο πρίγκίπας δεν μπόρεσε να κρατηθεί και ξέσπασε σε ένα σπαραχτικό κλάμα, που σου έσκιζε την καρδιά. Την είχε βρει…
Τα τελευταία τρία χρόνια είχαν περάσει με την μυρωδιά της θαλασσινής αλμύρας να τριβελίζει το μυαλό του πρίγκιπα. Τα κόκαλα του πονούσαν από την υγρασία, τα μαλλιά του και το πρόσωπό του είχαν γεμίσει αλάτι και τα ρούχα του ήταν διαρκώς μουλιασμένα, αλλά επιτέλους την είχε βρει.
Από παιδί την αγαπούσε. Μαζί μεγάλωσαν, μαζί έμαθαν να γελάνε, να παίζουν, να πονάνε, να κλαίνε…Αυτή βέβαια πιο πολύ να κλαίει…Αποφάσισαν από παιδιά πως θα ζήσουν μαζί και θα παντρευτούν. Ήταν όλα κανονισμένα, όταν μια μέρα η Ατάρτη εξαφανίστηκε. Κάποιοι είπαν ότι πήγε μια βόλτα στο δάσος και χάθηκε, άλλοι ότι την βρήκαν ληστές στον δρόμο και την σκότωσαν ,άλλοι ότι το έσκασε, γιατί δεν ήθελε να παντρευτεί τον πρίγκιπα…
Εκείνος όμως δεν τους άκουσε. Μια μέρα τον βρήκε μια γρια γυναίκα στον δρόμο, και τον τράβηξε παράμερα για να μιλήσουν.
«Η αγαπημένη σου είναι θαμμένη μέσα σε έναν βράχο στην άγρια θάλασσα. Πάνω από τον τάφο της υπάρχει ένας λευκός σταυρός. Αν τον βρεις, την βρήκες…»
Ο πρίγκιπας ζήτησε κι άλλες πληροφορίες, όμως η μάγισσα με απίστευτη για την ηλικία της, γρηγοράδα, χάθηκε τρέχοντας στα δρομάκια.
Κι έτσι ξεκίνησε…Για να βρει τον τάφο της Ατάρτης. Για να τον προσκυνήσει. Για να την νοιώσει για τελευταία φορά…
Και να τώρα που τον βρήκε. Δεν μπορούσε να σταματήσει τα δάκρυα από τα μάτια και τα αναφιλητά από ην καρδιά του. Έπεσε πάνω στον σταυρό για να στηριχτεί, όμως εκείνος κουνήθηκε από την θέση του. Ένα άνοιγμα σαν καταπακτή φάνηκε κάτω από εκεί που υποτίθεται ότι βρισκόταν το μνήμα της κοπέλας. Ο πρίγκιπας πλησίασε το άνοιγμα και κοίταξε μέσα. Όλα ήταν σκοτεινά…Τίποτα δεν διακρινόταν…
Ο πρίγκιπας σκούπισε τα δάκρυα του και έπεσε αποφασιστικά μέσα στην σκοτεινή τρύπα. Δεν τον ένοιαζε αν θα σκοτωνόταν, εκεί μέσα μπορεί να βρισκόταν η Ατάρτη…


TO BE CONTINUED.....