Κρίση... μας πιάνει κρίση...

Ακόμα κι αυτός ο "ταλαντουχος διαχρονικός" τραγουδιστής μας το 'λεγε, τον ξέρετε καλέ, εμένα τώρα μου διαφεύγει το ονοματάκι του..., αλλά εμείς δεν τον ακούγαμε. Τι να πω? Κακό του κεφαλιού μας... Πέρα από την πλάκα όμως, το τελευταίο διάστημα όλοι δεν κατακλυζόμαστε από ειδήσεις του τύπου "καταρρέουν οι τράπεζες", "συνεχείς πτώση του χρηματιστηρίου", "μήπως ήρθε το τέλος του καπιταλισμού"? Μην ακούω μαλ..., εμ, ανοησίες... Καταρχάς, ναι, πέφτουν οι δείκτες στο χρηματιστήριο, ναι, πολλές τράπεζες βρίσκονται στα πρόθυρα κατάρρευσης, αλλά από ποια άποψη? Αφού ξέρουμε, (όσοι ξέρουμε) ότι από την αρχή του έτους έχουν κέρδη 70% από τα επιτόκια των στεγαστικών δανείων... Και μην ακούω βλακείες για κατάρρευση του καπιταλισμού... αφού είναι το ιδανικότερο πολιτικό σύστημα, όπως θα έλεγε όλο το ΣΕΒ, και γενικά οι επιχειρηματίες όλου του κόσμου... και επιπλέον, αφού οι τράπεζες καλά κρατουν με τη χρηματοδότηση των κρατών...

Λοιπόν, όλα αυτά φαίνονται λίγα περίεργα και προκαλούν πονοκέφαλο αλλά μπορούν να εξηγηθούν με απίστευτα απλά ελληνικά (που όλως τυχαίως κανένα κανάλι δεν μπορεί να τα μιλήσει...)

• Η αρχή του καπιταλιστικού συστήματος βασίζεται στην υπεραξία, δηλ. στα κέρδη που αποκτά ο επιχειρηματίας από τη δουλειά του εργάτη. Υπό λογικές συνθήκες, αυτά τα κέρδη θα έπρεπε να τα καρπώνεται ο εργάτης γιατί αυτός αποκλειστικά παράγει, αλλά ερχόμαστε στο "θαύμα" του καπιταλισμου (μη χέσ...), στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο...Βέβαια, θα μου πείτε... "και πώς θα εξελιχτεί η κοινωνία, εάν οι επιχειρήσεις παράγουν συνεχώς και μάλιστα πολλά περισσότερα και σε υψηλότερες τιμές από όσα μπορεί να διαθέσει ο απλός εργαζόμενος που δεν έχει πάρει ποτέ του αύξηση ή είναι έστω από τους "τυχερούς" της ΓΣΕΕ που συμφώνησαν ημερήσια αύξηση 0,88ευρώ?" (!) Ε, δε θα εξελιχτεί, αν δεν πάρει ή μάλλον δεν ξαναπάρει δάνειο...
• Και φτάνουμε στην κρρρρρρίση των τραπεζών... Όπως ανέφερα, οι τράπεζες έχουν κέρδη από τα επιτόκια των στεγαστικών δανείων, αλλά έχουν ζημία γιατί πολλοί "κακομοίρηδες" που πεθαίνουν στο χώρο εργασίας τους, πολλές φορές δεν μπορούν να τα αποπληρώσουν. Κι έτσι εμφανίζεται η κυβέρνηση υπερήρωας ζητώντας χίλιες φορές συγγνώμη από τον κοσμάκη και την τσέπη του (λέμε τώρα) και ξαφνικά φαίνεται να μπορεί να διαθέσει 28 δισ. από τις καταθέσεις αυτού του κοσμάκη για να σώσει τις τράπεζες. Και δεν αναφερόμαστε καν στα σκάνδαλα περί Βατοπεδίου κ.λπ κ.λπ., ούτε καν στην παιδεία (2,4% από τον κρατικό προϋπολογισμο). Γιατί, αν καταλάβατε, όποτε τους συμφέρει, κλέβουν και γενικότερα έχουν χρήματα (τα δικά μας) να διαθέσουν, αλλά όποτε δεν τους συμφέρει... ψίχουλα... Αλλά πέρα από τα σύνορα τις Ελλαδίτσας, όλοι οι αρχηγοί των εξελιγμένων χωρών, ξαφνικά κρατικοποιούν τις κάποτε ιδιωτικές τράπεζες που αναπτύχθηκαν με κρατικά κεφάλαια και δάνεια, και φυσικά όταν θα μπορέσουν να "σταθούν στα πόδια τους" και ξαναγίνουν ιδιωτικές σιγά μη θυμηθούν ότι δανείστηκαν από τον κόσμο και του χρωστάνε... Ίσα ίσα, τότε είναι που θα φτάσουν τα επιτόκια στα ύψη και θα πληρώσουμε κι άλλα κι άλλα κι άλλα... Τώρα χρειάζεται να έχει κανείς λεφτά να αγοράσει όλες τις φτηνές πλέον μετοχές και σε λίγο καιρό να πουλήσει στις πιο ανεβασμένες τιμές...

• Κάτι που πρέπει να ξεκαθαριστεί, ο καπιταλισμός (ιμπεριαλισμός βασικά) έχει ημερομηνία λήξης, από τη φύση του, δεν είναι σύστημα για τους πολλούς, αλλά για τους λίγους και πιο ευέλικτους το κλέψιμο... Αλλά πώς να το καταλάβει ο κόσμος όταν βγαίνει ο Brown και ο κάθε Brown και "στηρίζει τα θεμέλια της οικονομίας στο τραπεζικό σύστημα"? Πώς θα το καταλάβει όταν ο αντικομμουνισμός είναι πιο έντονος από ποτέ και ο καπιταλισμός φαίνεται να αποτελεί μονόδρομο? Φυσικά και θα προβληματιστεί αλλά θα ανοίξει την τηλεόραση, θα διαβάσει τη μοντέρνα και εναλλακτική free press και θα πειστεί ότι δεν υπάρχει άλλη λύση... Αν είναι Αμερικανός και αποφασίσει ότι δε θα απέχει και φέτος από τις εκλογές θα βασιστεί στον ιδανικό ηγέτη - Ομπάμα, και αν αργότερα δει έναν καινούριο "απελευθερωτικό" πόλεμο της χώρας του, θα υποχρεωθεί να στρατολογηθεί στο μισθοφορικό στρατό για να μην πεινάσει η οικογένειά του. Αν είναι Ισλανδός θα πειστεί ότι η λύση είναι η ένταξη της χώρας του στην Ε.Ε. για να σωθεί από την κατάρρευση και αργότερα θα δει τις επιπτώσεις του Ευρωσυντάγματος... Αν είναι Έλληνας θα ψηφίσει ΠΑ.ΣΟ.Κ. στις επόμενες εκλογές ή ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ή ακόμα χειρότερα ΛΑ.Ο.Σ. γιατί θα ελπίζει στην αλλαγή και αργότερα θα συνειδητοποιήσει τι πραγματικά συμβαίνει, δηλ. ότι δίνονται 28 δισ. από την τσέπη του μέσου Έλληνα τη στιγμή που λιώνει στη δουλειά και θα συνεχίσει να λιώνει μέχρι τα 70 που θα πάρει σύνταξη για να πληρώσει τα φροντιστήρια των παιδιών του, ενώ υποτίθεται ότι έχουμε δωρεάν παιδεία...

Εγώ έχω την ελπίδα και την εντύπωση ότι σιγά σιγά θα αρχίσουμε να ξυπνάμε και να καταλαβαίνουμε ποιος πραγματικά έχει δύναμη... Μήπως είναι η εργατική τάξη, η βάση της παραγωγικής διαδικασίας?
...................................................................