ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΜΑΖΙ ΣΑΣ...

Άντε επιτέλους θα ξαναγράψω! Μετά από 3 μήνες περίπου ανάπαυλας είμαι και πάλι εδώ να πρήξω τα αυτιά σας (ή μαλλον τα μάτια σας) με όλα αυτά που θέλω να πω. Αλλά πρώτα-πρώτα να ενημερώσω ότι δεν πρόκειται να γράψω πριν της 17 του μήνα ξανά, αλλά από εκεί και πέρα θα σας ταράξω, γιατί σχολείο δεν έχω (λόγω της κατάληψης), δουλειά δεν έχω (ποτέ δεν είχα) μόνο φροντιστήριο έχω και κοντεύουν να μου σπάσουν τα νεύρα μόνο και μόνο από αυτό. Και τώρα που είπα φροντιστήριο, θυμήθηκα την απερίγραπτης μεγαλιώτητας ξεφτίλα μου...Λοιπόν πρώτα θα πω τον πόνο μου και μετά...έχω post να σας στείλω...'Εχω να περιγράψω πως έκανα μια κατάληψη, πως καταστράφηκε μια κατάληψη, πως ξαναέγινε μια κατάληψη και τι στο διάλο γίνεται στα σχολεία (σ'αυτά που έχω πάει τουλάχιστον) αυτές τις μέρες. Α! Και μια πορεία...Αλλά πρώτα θα πω τον πόνο μου! Στο σχολείο μου έχουμε ένα ωραίο παιδί τον Λ. (ας τον λέμε Λορέντζο 1, για να συννενουθούμε) ο οποίος αρέσει στην κολλητή μου. Μου είχε κάνει λοιπόν στην φυσική μια καρδούλα και είχε γράψει μέσα Λορέντζο. Έλα όμως που στο γ******ο φροντιστήριο μου έχουμε ένα καθηγητ'η που τον λένε και αυτόν Λορέντζο! (δεν τον λένε έτσι, αλλά εντάξει σιγά μην τον κάνω και διάσημο!) Είδε λοιπόν ένας συμαθητής μου την καρδούλα και....ΞΕΦΤΙΛΑ!ΡΟΜΠΑ!ΡΟΠΜΑ ΞΕΚΟΥΜΠΩΤΗ Μ ΠΑΣΟΥΜΑΚΙ ΡΟΖ!Με έκαναν ξεφτίλα σε όλη το φροντηστήριο! Τι να φωνάζουν το όνομά του στους διαδρόμους...Τι να είναι όλο υπονοούμενα στο μάθημα της αδερφής του...Τι...Τι...Ένα ατελείωτος διασυρμός...Αλλά, ότι δεν μας σκοτώνει μας κάνει πιο δυνατούς...Και δεν πειράζει, που μου χαμογελάει περίεργα τώρα πια αυτός ο καθηγητής...Τουλάχιστον θα έχω έναν καλό βαθμό στην Έκθεση, για να μην με πληγώσει...
Κερδισμένη βγήκα...