:(

Τι κάνεις όταν συνειδητοποιείς ότι δεν σου έχει μείνει τίποτα πια στον κόσμο; Και κυρίως όταν δεν σου έχει μείνει ούτε ο εαυτός σου; Και δεν μπορείς να καταλάβεις ούτε εσύ ο ίδιος πώς αισθάνεσαι; Πιστέψτε με, αυτή η φάση είναι ό,τι χειρότερο έχω περάσει. Ή μάλλον περνάω ακόμα. Και το αποτέλεσμα της είναι χάλια. Ξέρετε τι είναι να κλαις κάθε βράδυ, χωρίς να μπορείς να βρεις το λόγο; Μπορείτε να φανταστείτε τι σημαίνει να νοιώθεις ότι εκτός από τους "φίλους" σε εγκατέλειψε και ο εαυτός σου; Εγώ πριν δεν μπορούσα. Τώρα μπορώ. Γιατί το ζω. Αααχ :(... Ας με βοηθήσει κάποιος... Δεν μπορώ άλλο αυτό το πράγμα... Από το καλοκαίρι περνάω απερίγραπτα... Δεν ξέρω τι ευθύνεται γι' αυτό... Ίσως είναι λόγω της ηλικίας... Και τώρα, που χρειάζομαι βοήθεια και υποστήριξη νοιώθω πως όλοι με έχουν εγκαταλείψει... :(