Νέα Ανακοίνωση ΣΑΣΑ

Ανακοίνωση ΣΑΣΑ 12/12/2008

Αγώνας- Ρήξη- Ανατροπή

Στο κενό θα πέσει η καταστολή!

Για άλλη μια μέρα οι μαθητές ήμασταν στους δρόμους. Και ήμασταν χιλιάδες. Διαδηλώσαμε σε όλες τις πόλεις οργανωμένα περιφρουρημένα, αγνοώντας την τρομοκρατία και τον αυταρχισμό.

Στην Αθήνα πίσω από τα πανό του Συντονιστικού Αγώνα Σχολείων Αθήνας και Πειραιά πορεύτηκαν δεκάδες χιλιάδες μαθητές.

Συνεχίζουμε τον αγώνα!!

Δίνουμε μαχητική απάντηση στον Υπουργό Παιδείας που με δηλώσεις του αξιοποιεί τους κουκουλοφόρους για να χτυπήσει το μαθητικό κίνημα. Καμία σχέση δεν έχουν τα επεισόδια και οι καταστροφές με το μαθητικό κίνημα.

Το μαθητικό κίνημα δεν ακολουθεί όποιον θέλει να αξιοποιήσει την οργή μας για να παίξει το παιχνίδι των δυνάμεων καταστολής.

Δίνουμε απάντηση στην εφαρμογή του ευρωτρομονόμου σε μαθητές.

Δεν είναι τρομοκράτες οι μαθητές.

Είναι όσοι φυλάνε τις πολυεθνικές

Απαιτούμε να αφεθούν αμέσως οι μαθητές που συλλάβανε στην κηδεία του συμμαθητή μας. Τους πραγματικούς κουκουλοφόρους τους ξέρουν. Απαιτούμε να καταργηθεί η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου.

Δίνουμε απάντηση για τα δικαιώματά μας στη μόρφωση. Απαιτούμε σχολείο που να μορφώνει και όχι να εξοντώνει. Να δοθούν λεφτά για την παιδεία και όχι τα ψίχουλα του προϋπολογισμού!

Δε σταματάμε..

Γιατί…. Έρχονται χειρότερα.

Η αντιλαϊκή πολιτική συνεχίζεται. Έρχεται οικονομική κρίση

Στην κρίση αυτοί εντείνουν την καταστολή για να αντιμετωπίσουν το λαϊκό, το νεολαιίστικο κίνημα.

Θέλουν να πληρώσουμε εμείς την κρίση.

Βάζουν υποθήκη το μέλλον μας!

Την κρίση να πληρώσουν οι τραπεζίτες και οι βιομήχανοι!

Θα είμαστε στους δρόμους! Πολύμορφα σε κάθε σχολείο, σε κάθε γειτονιά. Απευθυνόμαστε στους γονείς μας, στους εργαζόμενους. Να μπουν μπροστά, να σταθούν δίπλα μας στον αγώνα.

Προχωράμε:

• Τη Δευτέρα 1512 περικυκλώνουμε την Αθήνα. Σε δήμους και γειτονιές κλείνουμε τους δρόμους και κάνουμε τοπικές κινητοποιήσεις

Υπουργείο Παιδείας

Εθνική Άμυνα

Πλατεία Καλογήρων

Θηβών / Δυτικές Συνοικίες

Θησέως και Δαβάκη

Πλατεία Κοραή ( Πειραιάς)

• Την Τρίτη κάνουμε γενικές συνελεύσεις, Τοπικά Συντονιστικά. Ενημερώνουμε τις γειτονιές, τους γονείς, τους εργαζόμενους για τα αιτήματά μας.

• Τετάρτη απόγευμα διαδηλώνουμε μαζί με τους εργάτες στις 6:00μ.μ Ομόνοια.

• Πέμπτη νέο συλλαλητήριο μαζί με τους φοιτητές και σπουδαστές 12:00 Ομόνοια.

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟ ΑΓΩΝΑ ΣΧΟΛΕΙΩΝ

Όλοι οι μαθητές στην πορεία διαμαρτυρίας την Τρίτη 9/12

Η τρομοκρατία δε θα περάσει.

Το οργανωμένο κίνημα θα τη σπάσει.

Το Συντονιστικό Αγώνα Σχολείων Αθήνας καταδικάζουμε τη στυγερή δολοφονία του 15χρονου νέου από αστυνομικούς.

Έχει ευθύνες η αστυνομία, έχει ευθύνες η Κυβέρνηση.

Εντείνουν την κρατική καταστολή γιατί θέλουν να μας τρομοκρατήσουν, να μας φοβίσουν.Ξέρουν ότι η πολιτική τους, τα μέτρα τους γεννούν αντιδράσεις.

Οι εμπρησμοί , οι ζημιές καμία σχέση δεν έχουν με το κίνημα. Δίνουν άλλοθι για να εντείνεται η καταστολή και ο αυταρχισμός.

Η απάντηση στην κρατική καταστολή θα δοθεί από το οργανωμένο κίνημα.Όλοι μαζί μαθητές, φοιτητές, εργαζόμενοι θα δώσουμε απάντηση.

Καλούμε τα 5μελή και 15μελή, τα τοπικά Συντονιστικά να πάρουν αποφάσεις που θα καταδικάζουν το γεγονός.

Κλείνουμε τα σχολεία μας Δευτέρα - Τετάρτη.

Κατεβαίνουμε μαζικά στο δρόμο την Τριτη 9/12 με το Συντονιστικό Αγώνα Σχολείων Αθήνας, 12:00 στην Ομόνοια.

Συμμετέχουμε την Τετάρτη 10/12 στην απεργία, στις 10.30 στην Ομόνοια μαζί με το Π.Α.ΜΕ.

Οργανώνουμε - περιφρουρούμε τους αγώνες και τις κινητοποιήσεις μας.

ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΣ!

ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΣ!!!

Ο διάλογος του Υπουργείου ξεκίνησε στα δικαστήρια με τους εισαγγελείς και την ασφάλεια.

Να απαντήσουμε στην ένταση του αυταρχισμού.

Δε θα μας τρομοκρατήσουν.

Όσα τηλέφωνα κι αν πάρει στα σχολεία μας η ασφάλεια και οι εισαγγελείς. Όσο κι αν μας απειλούν!!!

Κάθε φορά που βγαίνουμε στο δρόμο και διεκδικούμε ένα καλύτερο σχολείο, σε μια καλύτερη ζωή, μας αντιμετωπίζουν με απειλές. Από τις απουσίες και αποβολές, μέχρι τους εισαγγελείς, την ασφάλεια και τα δικαστήρια.

Δεν σταματάμε. Συνεχίζουμε...

Μαζί με το λαό, τους εργαζόμενους γονείς μας και τους φοιτητές

• Ενάντια στο νέο κρατικό προϋπολογισμό.

Για άλλη μια χρονιά μειώνουν τις δαπάνες για την παιδεία.

Την ίδια στιγμή που δίνουν 28 δις ευρώ στις τράπεζες για να ξεπεράσουν την κρίση, εμείς δεν έχουμε βιβλία, κάνουμε μάθημα σε κοντέινερ, σε σχολεία ερείπια. Οι γονείς μας πληρώνουν τα φροντιστήρια.

• Για να σταματήσουν οι διώξεις σε μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικούς. Να μη βρεθεί ούτε ένας καθηγητής, ούτε ένας γονιός που θα καταδώσει μαθητές

Γιατί έρχονται τα χειρότερα

• Ακόμα περισσότερο να αλωνίζουν οι επιχειρήσεις μέσα στα σχολεία μας.

Να μας πουλάνε προγράμματα, βιβλία, να μας κάνουν μάθημα, να διαφημίζουν την πραμάτεια τους, να κάνουν κουμάντο σε όλη τη ζωή μας.

• Να μη μαθαίνουμε όλοι το ίδιο. Ανάλογα με το δήμο, το σχολείο, το τμήμα... στην τελική ανάλογα με την τσέπη των γονιών θα μαθαίνουμε αντίστοιχα. Για να γεμίζουν αυτοί τις τσέπες τους θέλουν να αδειάσουν τα μυαλά μας.

Τώρα είναι η ώρα για αντεπίθεση!!!

Την κρίση να πληρώσουν οι λεφτάδες!!

Να αυξηθούν οι δαπάνες για την παιδεία στο 15% του κρατικού προϋπολογισμού

• να έχουμε δημόσια σχολικά κτίρια, σύγχρονα κατάλληλα και ασφαλή,

• να έχουμε βιβλία που θα μας μορφώνουν, θα λένε την αλήθεια και θα είναι όλα, για όλους δωρεάν. Να καταργηθεί η εγκύκλιος για την επιστροφή των βιβλίων.

• Να μην πληρώνουμε για εξοπλισμό και αναλώσιμα που είναι απαραίτητα για να μάθουμε.

• να καταργηθούν τα φροντιστήρια

Να σταματήσουν τώρα οι διώξεις μαθητών

Να καταργηθεί η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου.

Να παρθεί πίσω η εισαγγελική εντολή για δίωξη των μαθητών

Θα είμαστε στον αγώνα για

-----------------------------------------------------------------------------------

• Να έχουμε δωρεάν ανώτατη εκπαίδευση, δημόσιες και δωρεάν επαγγελματικές σχολές. Να μη νομιμοποιηθούν τα ιδιωτικά ψευτοκολέγια- ΚΕΣ

• Να έχουμε όλοι δουλειά με δικαιώματα

Απαιτούμε ένα ενιαίο σχολείο αποκλειστικά δημόσιο δωρεάν για όλους

Τα 15μελή και τα 5μελή μας, οι μαθητικές κοινότητες, με το Συντονιστικό Αγώνα Σχολείων Αθήνας, συνεχίζουμε. Η τρομοκρατία δε θα περάσει

Θα είμαστε στον αγώνα με όλες τις μορφές, με όλους τους τρόπους.

17 Νοέμβρη συνεχίζουμε στο δρόμο της αντίστασης

Προχωράμε σε αποφάσεις των σχολείων μας ( 5μελή, 15μελή , γενικές συνελεύσεις)

• Συμμετοχή στην πορεία του Πολυτεχνείου 17/11. Κατάθεση στεφάνου, των σχολείων και του ΣΑΣΑ την ίδια μέρα

• Νέα κινητοποίηση στις 21/11, 10.00 στην Ομόνοια!

• Παράσταση Διαμαρτυρίας στην ΓΑΔΑ Τετάρτη 12/11

• Μοίρασμα των αιτημάτων μας, στα σχολεία, στις γειτονίες, παντού!!!

• Πολύμορφες κινητοποιήσεις στους δήμους, στις γειτονιές, στα σχολεία

Συντονιστικό Αγώνα Σχολείων Αθήνας

www.syntonistiko.gr www.mathites.gr

Aπαλλαγή από τα θρησκευτικά

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΘΝ. ΠΑΙΔΕΙΑΣ & ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ

ΕΝΙΑΙΟΣ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΣ ΤΟΜΕΑΣ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑΣ ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ
ΔΙΕΥΘΥΝΣΕΙΣ ΣΠΟΥΔΩΝ Π/ΘΜΙΑΣ ΚΑΙ Δ/ΘΜΙΑΣ
ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ
ΤΜΗΜΑΤΑ Γ΄ ΚΑΙ Γ΄

Βαθμός Ασφαλείας ..........
Μαρούσι, 04/08/2008
Αριθ. Πρωτ.: 104071/Γ2
Βαθ. Προτερ.
Ανδρέα Παπανδρέου 37,
151 80 Μαρούσι
Τηλέφωνο: Π.Ε. 210-344.32.84
Δ.Ε. 210-344.33.14
Fax: Π.Ε. 210-344.32.88
Δ.Ε. 210-344.33.90

ΘΕΜΑ: « Ρύθμιση μαθητικών θεμάτων »
Σε συνέχεια της υπ’ αριθμ. 91109/Γ2/10-7-2008 εγκυκλίου μας και προκειμένου να αποσαφηνισθούν τυχόν παρερμηνείες που δημιουργήθηκαν με αφορμή τη διαδικασία απαλλαγής κάποιων μαθητών από το μάθημα των Θρησκευτικών, διευκρινίζονται τα εξής:
α) Το μάθημα των Θρησκευτικών διδάσκεται σε όλες τις σχολικές μονάδες της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, σύμφωνα με τα επίσημα υποχρεωτικά Αναλυτικά και Ωρολόγια Προγράμματα που έχουν καθορισθεί από το Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων.

β) Για τους γονείς των ανήλικων μαθητών ή τους ίδιους τους μαθητές, εάν είναι ενήλικοι, που για λόγους συνείδησης δεν επιθυμούν να παρακολουθήσουν το μάθημα των Θρησκευτικών, δεν είναι αναγκαία η αιτιολόγηση της άρνησης στην υπεύθυνη δήλωση που απαιτείται. Διαδικασία άλλωστε που ακολουθείται στη πρωτοβάθμια εκπαίδευση για πάρα πολλά χρόνια.

1. Περιφερειακές Δ/νσεις Π.Ε. και Δ.Ε. Έδρες τους
2. Γραφεία Σχολικών Συμβούλων και Γραφεία Υπευθύνων-Προϊσταμένων Παιδαγωγικής και
Επιστημονικής Καθοδήγησης. Έδρες τους
3. Δ/νσεις και Γραφεία Π.Ε. και Δ.Ε. και Γραφεία Ε.Ε. της χώρας. Έδρες τους
4. Σχολεία Π.Ε. και Δ.Ε. της χώρας (μέσω Δ/νσεων και Γραφείων Δ.Ε. και Γραφείων Ε.Ε.)

γ) Η ανωτέρω εγκύκλιος μας εναρμονίζει με τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των ανεξάρτητων αρχών της χώρας μας.

Εσωτερική Διανομή: ΕΙΔΙΚΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
1) Γραφείο Υπουργού
2) Γραφεία Υφυπουργών
3) Γραφείο Γενικού Γραμματέα
4) Γραφείο Ειδικού Γραμματέα κ. Γούση
5) Γραφείο Ειδικού Γραμματέα κ. Συρίγου
6) Δ/νσεις Σπουδών Π.Ε & Δ.Ε. Τμήματα Γ΄& Γ΄
7) Δ/νση Εκκλησιαστικής Εκπ/σης
8) Δ/νση Ιδιωτικής Εκπ/σης
9) Δ/νση Ξένων και Μειον. Σχολείων
10) Δ/νση Ειδικής Αγωγής
11) Δ/νση ΠΟΔΕ
12) Δ/νση Οργάνωσης και Διεξαγωγής Εξετάσεων
13) Γ.Ε.ΠΟ.


Παραπάνω παραθέτω την τελευταία σχετική εγκύκλιο του Υπ. Παιδείας. Ωραία τα λέει, αλλά έχει πολλά τρυπάκια...
Καταρχάς, η εγκύκλιος αυτή υποστηρίχτηκε από το Υπουργείο για να είναι "καλυμμένο" σε ένα τέτοιο θέμα. Αλλά ως προβληματισμένη και "καχύποπτη" σκέφτομαι ότι πιθανότατα θα έχει δοθεί εντολή στους διευθυντές των σχολείων να μη δίνουν τόσο εύκολα τις απαλλαγές... π.χ. να μαθαίνουν ποιοι είναι οι λόγοι συνείδησης ή να καθυστερουν όσο το δυνατόν περισσότερο τη διαδικασία και τη συμπλήρωση των επίσημων εγγράφων (όπως συνέβη με την περίπτωση μαθητή στο 1ο Ε.Λ. Γαλατσίου - Γκράβας) Είναι αυτό καχυποψία? Μα, όλοι οι διευθυντές θέλουν να "δουλεύει το σχολείο ρολόι", ποιος θέλει να διαχωρίσει τους μαθητές σε δήθεν θρήσκους και μη? Βέβαια, πρόκειται για διαχωρισμό ΜΟΝΟ όταν ο διευθυντής είναι κομπλεξικός. Γιατί, κακά τα ψέματα, δεν νομίζω να υπάρχουν πολλοί μαθητές που έχουν ασχοληθεί και έχουν διαχωρίσει τις έννοιες θρησκεία-πίστη-εκκλήσία, έτσι, ώστε να επιλέξουν τι και εάν θα πιστέψουν και να νιώθουν δικαιολογημένα περιφρονητικά για κάποιον που έχει διαφορετική άποψη. Επομένως, είναι κόμπλεξ των "μεγάλων' που δείχνουν τα ξέρουν όλα και να έχουν τον έλεγχο...

Πράξη νομοθετικού περιεχομένου

Από το site www.mathites.gr

Η ΓΑΔΑ (Ναι, ναι, η γνωστή, η ασφάλεια που λέμε) ζήτησε από τους διευθυντές των σχολείων μας "τα ονόματα των πρωταίτιων των μαθητικών κινητοποιήσεων, τα τηλέφωνα των προέδρων των συλλόγων γονέων και να αναφέρουν αν τυχόν έχουν γίνει ζημιές στα σχολεία τους". Προφανώς εννοούν σχολεία που συμμετέχουν στις μαθητικές κινητοποιήσεις! Το γεγονός αυτό έχει επιβεβαιωθεί. Η κυβέρνηση πατώντας πάνω στη φασιστική πράξη νομοθετικού περιεχομένου θέλει να μας τρομοκρατήσει, να μας τιμωρήσει, επειδή "τολμάμε" και αγωνιζόμαστε για μόρφωση και ζωή. Ο πρωτοφανής αυταρχισμός τους δεν θα περάσει. Ούτε ένας μαθητής σε μαθητοδικείο! Δεν μας τρομάζουν, μας εξοργίζουν ακόμα περισσότερο! Καταδικάζουμε το γεγονός αυτό με αποφάσεις πενταμελών, δεκαπενταμελών, στα σχολεία μας. Δίνουμε την απάντησή μας πλημμυρίζοντας στις 6 Νοέμβρη τους δρόμους της Αθήνας.

ΑΥΤΟΙ ¨ΠΡΑΞΗ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΟΥ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟΥ, ΕΜΕΙΣ …

ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ ΤΗΝ ΑΧΡΗΣΤΕΥΣΑΜΕ .

«Όποιος καθ’ οιοδήποτε τρόπο παρεμποδίζει, διαταράσσει ή διακόπτει την ομαλή λειτουργία των δημόσιων σχολείων πρωτοβάθμιας ή δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης ή παρανόμως παραμένει στους χώρους λειτουργίας αυτών, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον 6 μηνών. Η ποινική δίωξη των υπαιτίων ασκείται αυτεπαγγέλτως»

Αυτά προβλέπει η από 4 Δεκέμβρη 1999 Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου “Ομαλή λειτουργία δημοσίων σχολείων πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης” που ψηφίστηκε από το ΠΑΣΟΚ με σκοπό την καταστολή του μαθητικού κινήματος και παραμένει νόμος του ελληνικού κράτους κι επί ΝΔ .

Ναι ναι καλά μας θυμίζει παλιά ασπρόμαυρα ντοκιμαντέρ που δείχνουν τα «αποφασίζομεν και διατάζομεν» της χούντας ,γιατί πράγματι ο νόμος αυτός ανήκει στις μαύρες μέρες της χούντας του Παπαδόπουλου .

Αυτές τις μέρες νιώσαμε για τα καλά τα όρια της «δημοκρατίας τους»,που δε χωρά τις συνελεύσεις μας ,τη γνώμη μας ,τις συλλογικές μας αποφάσεις, τους αγώνες μας ,την κάθε μορφή πάλης μας ενάντια σε κάθε δικιά τους μορφή να μας επιβάλουν την ακριβοπληρωμένη τους αμάθεια «….δημοκρατικά…με διάλογο αλλά πάνω απ ‘όλα με το έτσι θέλω ,με το ζόρι».

Εμείς αυτό το διάταγμα τους ούτε το λογαριάσαμε ,ούτε φοβήθηκε το δίκιο μας από αυτό γι’ αυτό στην πράξη το αχρηστεύσαμε.

Οι φθορές ,τα ναρκωτικά, οι βιασμοί δεν έχουν καμιά σχέση με τους αγώνες μας και τις καταλήψεις μας. Αν είχαν, ας μας απαντήσουν τότε γιατί η κυβέρνηση από τις 31/8/2006(συνέντευξη Πολύδωρα)δηλαδή πριν αρχίσει η χρονιά ,πριν καν να υπάρχει ούτε μια κατάληψη εξήγγειλε έξω από τα σχολεία να μπουν κάμερες με παρακολουθήσεις μαθητών ,περιπολίες αστυνομικών κλπ Δικά τους έργα είναι όλα αυτά, έργα της πολιτικής τους ,του σχολείου τους ,της κοινωνίας τους, κι αυτών και των προηγούμενων. Η καλύτερη απάντηση στην επιχείρηση τρομοκράτησης στην ενοχοποίηση των αγώνων μας δεν είναι άλλη από αυτό που κάνουμε όλες αυτές τις μέρες στα σχολεία μας με γενικές συνελεύσεις ,συντονιστικά κι αγωνιστικές αποφάσεις με την ενεργή συμμετοχή όλων των συμμαθητών μας. Τα αιτήματα για τη δημοκρατία στα σχολεία Συντονιστικό Αγώνα Σχολείων Αθήνας είναι τα παρακάτω:

• Κανένα εμπόδιο ,καμιά ποινή ή απουσία στην υλοποίηση των αποφάσεων των μαθητών και των οργάνων τους .

• Τα μέλη των μαθητικών συμβουλίων συνεδριάζουν μια ώρα τη βδομάδα, χωρίς απουσία.

• Οι αποφάσεις των μαθητών, των 15μελών και των 5μελών δεν χρειάζονται την έγκριση κανενός για να έχουν ισχύ.

• Απαγορεύεται η παρουσία διευθυντή ή άλλου όταν αποφασίζει και ψηφίζει το μαθητικό συμβούλιο.

• Ελεύθερη ενημέρωση των μαθητών με έντυπα, προφορικές ανακοινώσεις στις τάξεις κλπ.

• Κάθε μήνα Γενική Συνέλευση του τμήματος και του σχολείου.

• Δικαίωμα για έκτακτες Γενικές Συνελεύσεις και συνεδριάσεις οργάνων.

• Συμμετοχή του μαθητικού συμβουλίου και του συλλόγου γονέων στις συνελεύσεις των καθηγητών που συζητούν για ζητήματα που αφορούν ποινές μαθητών.

• Καμιά ποινή σε μαθητή χωρίς προηγούμενη συνέλευση του συλλόγου των καθηγητών.

• Συχνές συνεδριάσεις από κοινού τριμελών μαθητικών συμβουλίων, διοικητικού συμβουλίου καθηγητών και γονιών για θέματα του σχολείου.

http://www.mathites.gr/images/reportofesyp.doc

Όλοι στο Πανεκπαιδευτικό Συλλαλητήριο την Πέμπτη 6/11!!!!!

Στις 21 Οκτώβρη, την μέρα της πανεργατικής απεργίας, χιλιάδες μαθητές, από κάθε γειτονιά, διαδηλώσαμε στο κέντρο της Αθήνας. Ενώσαμε τη φωνή μας μες τους απεργούς εργάτες, με τους γονείς μας, με τους φοιτητές.

Μετά το τέλος της διαδήλωσης, εκλεγμένοι από μαθητικά συμβούλια και αντιπρόσωποι, από περισσότερα από 60 σχολεία της Αθήνας μαζευτήκαμε στη συνεδρίαση του Συντονιστικού Αγώνα Σχολείων Αθήνας, και

Αποφασίσαμε και Καλούμε

Οι μαθητές να οργανώσουμε τον αγώνα μας

Γιατί:

Μειώνουν για άλλη μια χρονιά τις δαπάνες για την παιδεία, την στιγμή που δίνουν 28 δις ευρώ στις τράπεζες για να ξεπεράσουν την κρίση....

Κι ας συνεχίζονται...

οι διπλοβάρδιες, το μάθημα σε λυόμενα, τα φροντιστήρια. Αυτή η κατάσταση είναι ακόμα ποιο οξυμένη στα ΕΠΑΛ και τα ΕΠΑΣ, που είναι σχολεία δεύτερης κατηγορίας.

Μιλάνε για «ποιότητα στην εκπαίδευση». Τα πάντα -λένε- είναι θέμα παιδείας...

Κι όμως...

Μας έχουν φτιάξει ένα σχολείο που εξοντώνει και δεν μορφώνει, ένα σχολείο εξεταστικό κέντρο που μας δίνει μόνο σκόρπιες πληροφορίες και ψέματα. Και από πάνω θέλουν πίσω και τα σχολικά βιβλία μας...

Μιλάνε για «επένδυση» στο μέλλον

Κι όμως...

Μας περιμένουν τα ΚΕΣ και τα ιδιωτικά πανεπιστήμια για να πληρώσουμε ακριβά την ψευτοκατάρτιση , η ανεργία , η ανασφάλεια, οι μισθοί των 600 ευρώ.

Το μέλλον μας είναι ήδη υπερχρεωμένο...

Τώρα είναι η ώρα για αντεπίθεση!!

Γιατί σχεδιάζουν και υλοποιούνε τα χειρότερα...

Ακόμα περισσότερο να αλωνίζουν οι επιχειρήσεις μέσα στα σχολεία μας. Να μας πουλάνε προγράμματα, βιβλία, να μας κάνουν μάθημα, να διαφημίζουν την πραμάτεια τους, να κάνουν κουμάντο σε όλη τη ζωή μας.

Να μη μαθαίνουμε όλοι το ίδιο. Ανάλογα με το δήμο, το σχολείο, το τμήμα... στην τελική ανάλογα με την τσέπη των γονιών θα μαθαίνουμε αντίστοιχα. Για να γεμίζουν αυτοί τις τσέπες τους θέλουν να αδειάσουν τα μυαλά μας.

Ολοι μας, είτε πηγαίνουμε σε ΕΠΑΛ, είτε σε Γενικό Λύκειο, βράζουμε στο ίδιο καζάνι. Στο καζάνι της ακριβοπληρωμένης αμάθειας και της ανασφάλειας.

Παλεύουμε

Μαζί με τους γονείς μας, με όλους τους εργαζόμενους να εμποδίσουμε όλα όσα ετοιμάζουν χρόνια τώρα οι κυβερνήσεις για το σχολείο και τη ζωή μας.

Την κρίση να την πληρώσουν οι λεφτάδες!!!

6 Νοέμβρη θα είμαστε ξανά στους δρόμους!!!

Να μην πληρώσουν ούτε ένα ευρώ οι γονείς μας για τη μόρφωσή μας.

Να αυξηθούν οι δαπάνες για την παιδεία στο 15% του κρατικού προϋπολογισμού

- να έχουμε δημόσια σχολικά κτίρια, σύγχρονα κατάλληλα και ασφαλή,

- να έχουμε βιβλία που θα μας μορφώνουν, θα λένε την αλήθεια και θα είναι όλα, για όλους δωρεάν. Να καταργηθεί η εγκύκλιος για την επιστροφή των βιβλίων.

- Να μην πληρώνουμε για εξοπλισμό και αναλώσιμα που είναι απαραίτητα για να μάθουμε.

- να καταργηθούν τα φροντιστήρια

- να μην πληρώνουμε για τις ξένες γλώσσες. Να τις μαθαίνουμε στο σχολείο, εκεί να τις πιστοποιούμε.

- Η αισθητική και φυσική αγωγή να είναι αναπόσπαστο τμήμα της εκπαίδευσης. Οι εκδρομές να είναι δωρεάν

Για να μη μας τρώει η ανασφάλεια για το μέλλον.

-----------------------------------------------------------------------------------

* Να έχουμε δωρεάν ανώτατη εκπαίδευση, δημόσιες και δωρεάν επαγγελματικές σχολές. Να μη νομιμοποιηθούν τα ιδιωτικά ψευτοκολέγια- ΚΕΣ

* Να έχουμε όλοι δουλειά με δικαιώματα

Για μια ακόμα φορά θα χρησιμοποιήσουν το πρόσχημα του διαλόγου. Στην πραγματικότητα θα μας καλέσουν να συζητήσουμε ποια δικαιώματα θα χάσουμε...

Δε συζητάμε !! Δεν παζαρεύουμε !!

Μαθαίνουμε να αγωνιζόμαστε, μαθαίνουμε να διεκδικούμε, αυτό που μας αξίζει, ένα καλύτερο σχολείο, σε μια καλύτερη ζωή.

Αυτό έχει τρομάξει πολλούς, γι' αυτό και κάθε φορά που βγαίνουμε στο δρόμο, προσπαθούν να μας τρομοκρατήσουν.

ΟΙ ΑΠΕΙΛΕΣ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ,

Διεκδικούμε να καταργηθεί η πράξη νομοθετικού περιεχομένου που βάζει τους εισαγγελείς στα σχολεία.

Απαιτούμε ένα ενιαίο σχολείο αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν για όλους

Προχωράμε σε αποφάσεις των σχολείων μας ( 5μελή, 15μελή , γενικές συνελεύσεις)

• Νέα πορεία στις 6/11,ώρα 10:00πμ στην Ομόνοια

• Μοίρασμα των αιτημάτων μας, στα σχολεία, στις γειτονίες, παντού!!!

• Πολύμορφες κινητοποιήσεις στους δήμους, στις γειτονιές, στα σχολεία

Συντονιστικό Αγώνα Σχολείων Αθήνας

www.syntonistiko.gr www.mathites.gr

Κρίση... μας πιάνει κρίση...

Ακόμα κι αυτός ο "ταλαντουχος διαχρονικός" τραγουδιστής μας το 'λεγε, τον ξέρετε καλέ, εμένα τώρα μου διαφεύγει το ονοματάκι του..., αλλά εμείς δεν τον ακούγαμε. Τι να πω? Κακό του κεφαλιού μας... Πέρα από την πλάκα όμως, το τελευταίο διάστημα όλοι δεν κατακλυζόμαστε από ειδήσεις του τύπου "καταρρέουν οι τράπεζες", "συνεχείς πτώση του χρηματιστηρίου", "μήπως ήρθε το τέλος του καπιταλισμού"? Μην ακούω μαλ..., εμ, ανοησίες... Καταρχάς, ναι, πέφτουν οι δείκτες στο χρηματιστήριο, ναι, πολλές τράπεζες βρίσκονται στα πρόθυρα κατάρρευσης, αλλά από ποια άποψη? Αφού ξέρουμε, (όσοι ξέρουμε) ότι από την αρχή του έτους έχουν κέρδη 70% από τα επιτόκια των στεγαστικών δανείων... Και μην ακούω βλακείες για κατάρρευση του καπιταλισμού... αφού είναι το ιδανικότερο πολιτικό σύστημα, όπως θα έλεγε όλο το ΣΕΒ, και γενικά οι επιχειρηματίες όλου του κόσμου... και επιπλέον, αφού οι τράπεζες καλά κρατουν με τη χρηματοδότηση των κρατών...

Λοιπόν, όλα αυτά φαίνονται λίγα περίεργα και προκαλούν πονοκέφαλο αλλά μπορούν να εξηγηθούν με απίστευτα απλά ελληνικά (που όλως τυχαίως κανένα κανάλι δεν μπορεί να τα μιλήσει...)

• Η αρχή του καπιταλιστικού συστήματος βασίζεται στην υπεραξία, δηλ. στα κέρδη που αποκτά ο επιχειρηματίας από τη δουλειά του εργάτη. Υπό λογικές συνθήκες, αυτά τα κέρδη θα έπρεπε να τα καρπώνεται ο εργάτης γιατί αυτός αποκλειστικά παράγει, αλλά ερχόμαστε στο "θαύμα" του καπιταλισμου (μη χέσ...), στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο...Βέβαια, θα μου πείτε... "και πώς θα εξελιχτεί η κοινωνία, εάν οι επιχειρήσεις παράγουν συνεχώς και μάλιστα πολλά περισσότερα και σε υψηλότερες τιμές από όσα μπορεί να διαθέσει ο απλός εργαζόμενος που δεν έχει πάρει ποτέ του αύξηση ή είναι έστω από τους "τυχερούς" της ΓΣΕΕ που συμφώνησαν ημερήσια αύξηση 0,88ευρώ?" (!) Ε, δε θα εξελιχτεί, αν δεν πάρει ή μάλλον δεν ξαναπάρει δάνειο...
• Και φτάνουμε στην κρρρρρρίση των τραπεζών... Όπως ανέφερα, οι τράπεζες έχουν κέρδη από τα επιτόκια των στεγαστικών δανείων, αλλά έχουν ζημία γιατί πολλοί "κακομοίρηδες" που πεθαίνουν στο χώρο εργασίας τους, πολλές φορές δεν μπορούν να τα αποπληρώσουν. Κι έτσι εμφανίζεται η κυβέρνηση υπερήρωας ζητώντας χίλιες φορές συγγνώμη από τον κοσμάκη και την τσέπη του (λέμε τώρα) και ξαφνικά φαίνεται να μπορεί να διαθέσει 28 δισ. από τις καταθέσεις αυτού του κοσμάκη για να σώσει τις τράπεζες. Και δεν αναφερόμαστε καν στα σκάνδαλα περί Βατοπεδίου κ.λπ κ.λπ., ούτε καν στην παιδεία (2,4% από τον κρατικό προϋπολογισμο). Γιατί, αν καταλάβατε, όποτε τους συμφέρει, κλέβουν και γενικότερα έχουν χρήματα (τα δικά μας) να διαθέσουν, αλλά όποτε δεν τους συμφέρει... ψίχουλα... Αλλά πέρα από τα σύνορα τις Ελλαδίτσας, όλοι οι αρχηγοί των εξελιγμένων χωρών, ξαφνικά κρατικοποιούν τις κάποτε ιδιωτικές τράπεζες που αναπτύχθηκαν με κρατικά κεφάλαια και δάνεια, και φυσικά όταν θα μπορέσουν να "σταθούν στα πόδια τους" και ξαναγίνουν ιδιωτικές σιγά μη θυμηθούν ότι δανείστηκαν από τον κόσμο και του χρωστάνε... Ίσα ίσα, τότε είναι που θα φτάσουν τα επιτόκια στα ύψη και θα πληρώσουμε κι άλλα κι άλλα κι άλλα... Τώρα χρειάζεται να έχει κανείς λεφτά να αγοράσει όλες τις φτηνές πλέον μετοχές και σε λίγο καιρό να πουλήσει στις πιο ανεβασμένες τιμές...

• Κάτι που πρέπει να ξεκαθαριστεί, ο καπιταλισμός (ιμπεριαλισμός βασικά) έχει ημερομηνία λήξης, από τη φύση του, δεν είναι σύστημα για τους πολλούς, αλλά για τους λίγους και πιο ευέλικτους το κλέψιμο... Αλλά πώς να το καταλάβει ο κόσμος όταν βγαίνει ο Brown και ο κάθε Brown και "στηρίζει τα θεμέλια της οικονομίας στο τραπεζικό σύστημα"? Πώς θα το καταλάβει όταν ο αντικομμουνισμός είναι πιο έντονος από ποτέ και ο καπιταλισμός φαίνεται να αποτελεί μονόδρομο? Φυσικά και θα προβληματιστεί αλλά θα ανοίξει την τηλεόραση, θα διαβάσει τη μοντέρνα και εναλλακτική free press και θα πειστεί ότι δεν υπάρχει άλλη λύση... Αν είναι Αμερικανός και αποφασίσει ότι δε θα απέχει και φέτος από τις εκλογές θα βασιστεί στον ιδανικό ηγέτη - Ομπάμα, και αν αργότερα δει έναν καινούριο "απελευθερωτικό" πόλεμο της χώρας του, θα υποχρεωθεί να στρατολογηθεί στο μισθοφορικό στρατό για να μην πεινάσει η οικογένειά του. Αν είναι Ισλανδός θα πειστεί ότι η λύση είναι η ένταξη της χώρας του στην Ε.Ε. για να σωθεί από την κατάρρευση και αργότερα θα δει τις επιπτώσεις του Ευρωσυντάγματος... Αν είναι Έλληνας θα ψηφίσει ΠΑ.ΣΟ.Κ. στις επόμενες εκλογές ή ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ή ακόμα χειρότερα ΛΑ.Ο.Σ. γιατί θα ελπίζει στην αλλαγή και αργότερα θα συνειδητοποιήσει τι πραγματικά συμβαίνει, δηλ. ότι δίνονται 28 δισ. από την τσέπη του μέσου Έλληνα τη στιγμή που λιώνει στη δουλειά και θα συνεχίσει να λιώνει μέχρι τα 70 που θα πάρει σύνταξη για να πληρώσει τα φροντιστήρια των παιδιών του, ενώ υποτίθεται ότι έχουμε δωρεάν παιδεία...

Εγώ έχω την ελπίδα και την εντύπωση ότι σιγά σιγά θα αρχίσουμε να ξυπνάμε και να καταλαβαίνουμε ποιος πραγματικά έχει δύναμη... Μήπως είναι η εργατική τάξη, η βάση της παραγωγικής διαδικασίας?
...................................................................

Επιστροφή βιβλίων

Σύμφωνα με την υπ'αριθμόν 65351/Γ2/19-5-08 εγκύκλιο της Διεύθυνσης Σπουδών Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης του Υπουργείου Παιδείας, οι μαθητές υποχρεούνται να επιστρέψουν τα βιβλία τους στο τέλος της σχολικής χρονιάς και σύμφωνα, μάλιστα, με το διευθυντή μας, δε γίνεται καμία εξαίρεση σε κανένα βιβλίο (Αν π.χ. θέλω να κρατήσω τα μαθηματικά κατεύθυνσης, με υποχρεώνουν να το αγοράσω). Εννοείται πως διαφωνώ με αυτό το μέτρο γιατί:
α)η καταστροφή των βιβλίων αποτελεί φαινόμενο μειοψηφίας, αλλά επειδή είναι αρνητικό μας έχει αποτυπωθεί έντονα. Φυσικά και είμαι αντίθετη με αυτό το φαινόμενο, άσχετα αν υπάρχουν και απαράδεκτα βιβλία, αλλά το υπουργείο θα μπορούσε να εφαρμόσει άλλα μέτρα, όπως την ανάπτυξη οικολογικής συνείδησης στους μαθητές με την τοποθέτηση κάδων ανακύκλωσης στα σχολεία.
β)Οι γονείς μας, ως φορολογούμενοι πολίτες, πληρώνουν για αυτά τα βιβλία, επομένως δεν εχει κανείς το δικαίωμα να μας υποχρεώνει να τα επιστρέψουμε, και τελευταίο και πιο βασικό από όλα,
γ) Υποτίθεται ότι σύμφωνα με το σύνταγμα, μας παρέχεται δημόσια παιδεία. Είναι ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΜΑΘΗΤΗ ΝΑ ΕΧΕΙ ΔΩΡΕΑΝ ΒΙΒΛΙΑ (ακόμα και αγγλικών αλλά αυτό είναι άλλο θέμα) ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ, ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΟΥ ΝΑ ΤΑ ΚΡΑΤΗΣΕΙ ΓΙΑ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΧΡΗΣΗ ΕΠΙΘΥΜΕΙ (ανάλογα με την ανατροφή του, θα το αξιοποιήσει ή θα το καταστρέψει). Μία ερώτηση που προκύπτει: γιατί μερικά παιδιά εχουν την τάση καταστροφής? Είναι οι μελλοντικοί εγκληματίες? Όχι βέβαια, κάποιοι τα έχουν οδηγήσει σε αυτό... Καταλήγοντας, προτείνω να μην επιστραφεί τίποτα, μη φοβάστε, δε θα χαθούν χρήματα που προορίζονται από τον κρατικό προϋπολογισμό για την παιδεία... Διατίθενται αλλού... Πώς από το 2,5% πήγε στο 2,4% το ποσοστό? (...) Βέβαια, κάποια βιβλία όπως των θρησκευτικών, του δικαίου κ.λπ. μπορούν να επιστραφούν αν δεν υπάρχει κάδος ανακύκλωσης κοντά στο σπίτι μας.
Αν συμφωνήσουμε φέτος με αυτό το μέτρο, χώρις να προβάλλουμε τη διαφωνία μας με λογικά επιχειρήματα, ποιος ξέρει, του χρόνου μπορεί να περάσουν άλλα μέτρα... χειρότερα....

Gothic Lolita

Απο τα αφιερωματα για τα Ιαπωνικα trends δεν θα μπορουσε να λειπει το ισως πιο γνωστο απο ολα. Δεν προκειται απλα για ενα fashion trend, αλλα για ενα τροπο ζωης.

Gothic Lolitas




Πολλοι πιστευουν οτι προκειται για μια σχετικα προσφατη μοδα, η αληθεια ομως ειναι οτι εκανε τα πρωτα δειλα βηματα της την δεκαετια του 70. Η μεγαλη ομως απειχηση που απεκτησε το στυλ αυτο τα τελευταια χρονια οφειλεται στον πρωην τραγουδιστη των Malice Mizer, τον Mana.


O Mana (ναι, αυτος ειναι!).





Χαρη στον Mana και τους οπαδους του συγκροτηματος, το στυλ αυτο καθιερωθηκε στους trendy δρομους του Τοκυο και της Οσακας. Ο Mana μαλιστα εβγαλε και την δικη του σειρα απο Lolita fashion με το ονομα Μoi Μeme Μoitie. Το αρχικο στυλ Λολιτα που ακομα εκφραζει την σειρα ρουχων του Mana εχει σαν βαση το gothic στυλ και γενικοτερα το μαυρο χρωμα. Με τον καιρο ομως, η μοδα απεκτησε διαφορες υποκατηγοριες οπως elegant lolita, sweet lolita, ero-loli, gothic lolita, και παει λεγοντας. Καθε κατηγορια εχει πια και το δικο της στυλ.


Γενικα, η lolita fashion χαρακτηριζεται απο επιροες απο την Βικτωριανη εποχη με Ροκοκο στοιχεια. Επισης μεγαλο ρολο στην διαμορφωση του στυλ εχουν παιξει και οι πορσελανινες κουκλες του 18ου αιωνα.










Το στυλ αυτο εχει πια περασει την Θαλασσα της Ιαπωνιας, και εχει κανει την εμφανιση του και στους δρομους του Παρισιου και του Λονδινου. Μαγαζια με Lolita Fashion εχουν ξεπηδησει σε καποιες μεγαλες πρωτευουσες του κοσμου.


Ειναι παντως ακριβο trend. Πολλες κοπελες ραβουν μονες τους τα ρουχα τους, ενω τα ετοιμα απο γνωστες Ιαπωνικες φιρμες κοστιζουν εκατονταδες ευρω.








Αξιζει να δειτε την ταινια Shimotsuma Monogatari (Kamikaze Girls) με τις Anna Tsuchiya και Kyoko Fukada, που ειναι μια πολυ ευχαριστη ιαπωνικη κωμωδια που εξιστορει την ζωη μιας Λολιτας.

Ηι!

Καλημέρα σ' όλη την παρέα! Να 'μαι κι εγώ λοιπόν! Μετά από ένα μεγάλο (αν και όχι και ιδιαίτερα ωραίο) καλοκαίρι επέστρεψα κι εγώ δυναμικά. Το καλοκαίρι το πέρασα στο εξοχικό μου και πήγα επίσης Πάρο, Λήμνο, Σαμοθράκη και Αλεξανδρούπολη. Στο εξοχικό μου στη Λούτσα πέρασα πολύ ωραία... Εγώ με την αδερφή μου μένουμε σε ένα τροχόσπιτο δίπλα στο σπίτι και έχει φάση γιατί κάνουμε ό,τι θέλουμε. Φέτος επίσης επισκευάσαμε το σπίτι και έγινε πολύ ωραίο, αλλά εκτός από αυτό πήραμε κι ένα φουσκωτό. Αυτό ήταν βασικά το καλύτερο όλου του καλοκαιριού. Στην Πάρο πήγαμε για μια βάπτηση, αλλά τελικά δεν έλεγε και τόσο... Το Πάσχα που ξαναπήγαμε ήταν πολύ πιο ωραία, μη με ρωτήσετε γιατί... Τον Αύγουστο πήγαμε με κάτι φίλους των γονιών μου Λήμνο, Σαμοθράκη και Αλεξανδρούπολη. Ο γιός την μίας οικογένειας τυχαίνει να ήταν και παλιός μου συμμαθητής, αλλά τώρα μένουν στο Μόναχο. Το παιδάκι είναι κομπλεξικό λόγω των γονιών του που είναι μαλάκες και μας έθαβε τον ένα στον άλλο. Μαζί μας ήταν κι ένας Γιώργος, πολύ εντάξει τύπος. Στη Λήμνο σηκωνόμασταν στις 3.00 τα βράδια και πηγαίναμε μαζί στα μπαράκια... Εντάξει, δεν έλεγε και τόσο, γιατί οι δρόμοι της Λήμνου ερημώνουν από τις 12.00, αλλά γενικά περνάγαμε πολύ ωραία. Στη Σαμοθράκη και την Αλεξανδρούπολη δεν έλεγε και τίποτα... Σε γενικές γραμμές, λοιπόν, περάσαμε ωραία, αλλά βασικά πάρα πολλές φορές εγώ ήμο0υνα χάλια... Το παθαίνω αυτό γενικά, να είμαι χάλια λόγω πολλών πραγμάτων, αλλά ειδικά αυτό το καλοκαίρι το πάθαινα πολύ συχνά, και πραγματικά δεν ήταν ωραίο. Πιστεύω ότι ήταν κυρίως από το γεγονός ότι δεν έχω καθόλου φίλους, αλλά και από το ότι δεν βρέθηκα με κανέναν όλο το καλοκαίρι... Τέσπα, δεν θέλω να μπω σε τέτοιες συζητήσεις...

Η Γ Γυμνασίου είναι μια χαρά... Τα παιδιά είναι όλοι τα ίδια μπάζα, εκτός από κάποιους γαμάτους τύπους που έφυγαν. Έτσι γίνεται στο σχολείο μου. Γι' αυτό μένουμε πάντα μπάζα και χειροτερεύουμε κάθε χρόνο :)

ΕΙΜΑΙ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΗ ΜΕ ΤΟ SCHOOLWAVE!

Είμαι ερωτευμένη!!! Το ομολογώ! Είμαι ερωτευμένη με το Schoolwave!
Σάββατο 5 Ιουλίου 2008! Και ξεκινάμε από τα Κάτω Πατήσια για να πάμε στον Βύρωνα μαζί με έναν φίλο μου από το φροντιστήριο τον Γ. και άλλη μια κοπέλα την Μ.(δεν λέω τα ονόματά τους, γιατί δεν ξέρω αν το θέλουν…) Μπαίνουμε στο 608 και ξεκινάμε για Κάνιγγος, όπου θα συναντούσαμε την Madlen και την φίλη της την Φ. Και ενώ περιμέναμε τα κορίτσια, εξαγριωμένα περιστέρια πέταγαν πάνω από τα κεφάλια μας, έτοιμα να μας επιτεθούν! Και να πηγαίνουν όλα μαζί! Εκατό περιστέρια να τριγυρίζουν και να περνάνε ξυστά από δίπλα μας! Εφιαλτικό! Ευτυχώς τα κορίτσια ήρθαν γρήγορα και το 732 ήρθε γρήγορα και γλιτώσαμε από τις ορδές των ύπουλων περιστεριών, που είχαν βάλει σκοπό είτε να μας σκοτώσουν, είτε τουλάχιστον να μας κουτσουλίσουν!!!!
Και φτάνουμε στις 8 στον Θέατρο Βράχων! Και ανηφορίζουμε. Και ανηφορίζουμε πολύ…Και τώρα ξενάγηση! Από τα δεξιά μας, υπήρχε ένα γήπεδο ποδοσφαίρου με ιδρωμένα παιδιά που φόραγαν κουκούλες τις μπλούζες τους, γιατί είχαν σκάσει με τέτοια ζέστη και από τα αριστερά και ψηλά ένα σικ( όχι sick) εστιατόριο. Προχωράμε…Σε κάθε βήμα, να μας σταματάνε για να πάρουμε φυλλάδια της ΚΝΕ, της ΚΟΕ, του Συνασπισμού κλπ κλπ κλπ και όχι μόνο φυλλάδια, αλλά και εφημερίδες, που έκαναν και 50 cent! Και τώρα που είπα 50 cent είχαμε αρχίσει επιτέλους να ακούμε μουσική από κάπου στο υπερπέραν…Ακουγόταν το «Μέσα σου» των Stavento, με άλλες φωνές όμως…Και μπαίνουμε στην «καρδιά» του θεάτρου. Από τα αριστερά μας, ποδήλατα, skateboard και μια «εξέδρα»(?) για φιγούρες. Από τα αριστερά μας, να μας μοιράζουν κάρτες What’s Up και τσίχλες Orbit! Και καθώς προχωράμε, μασώντας τις τσίχλες, είδαμε ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, το φως το αληθινό! Την σκηνή!
Όπως λογικά όλοι έχουν καταλάβει είμαι ένα στριμμένο άντερο, που πρέπει να με χρυσώσουν για να πω μια καλή κουβέντα. Αλλά τώρα δεν μπορώ ούτε εγώ να γκρινιάξω! Όλα τα συγκροτήματα ήταν το ένα καλύτερο από το άλλο! Και μπορεί να μην είμαι κανένας επαγγελματίας κρητικός (γιατί είμαι από την Αθήνα), όταν μιλάμε για μουσική όμως, μιλάμε για το στοιχείο μου! Μπορώ να ξεχωρίσω τις μούφα band (φτιάξαμε συγκρότημα για να γίνουμε γνωστοί) από αυτούς που τους αρέσει πραγματικά αυτό που κάνουν και το γουστάρουν. Ε, λοιπόν όλες οι μπάντες του Schoolwave, αγαπάνε αυτό που κάνουν, όπως φάνηκε. Και όχι μόνο το αγαπάνε, αλλά το κάνουν και καλά...Σαν επαγγελματίες(όσο αφορά την τεχνική)! Παρόλο το άγχος τους βγήκαν και τα ΕΣΠΑΣΑΝ!
Πρώτοι οι After Future! Rap και κάτι πιο free… Φοβερός ρυθμός, φοβερή μελωδία (ειδικά ένα τραγούδι τους που έλεγε ονειρεύομαι για να ζω). Η κοπέλα που τραγουδούσε είχε πολύ ωραία φωνή και είχαν γενικότερα στυλ…
Μετά βγήκαν οι Stiff Woodies! Και εκεί που βλέπεις ένα ευγενικό παιδί με μακρυά ξανθά μαλλιά, που κάτι σου θυμίζει η φυσιογνωμία του, και που αρχίζει δυναμικά με την εισαγωγή από το Smells Like Teen Spirit, ξαφνικά βγάζει μια στριγκλιά και μείναμε! Εγώ, προσωπικά, γύρισα ενστικτωδώς για να κόψω αντιδράσεις από τους άλλους και με έπιασαν νευρικά γέλια! Πίσω μου ήταν κάτι μεταλάδες (όχι μαθητές, αλλά όχι και παππούδες) οι οποίοι είχαν μείνει με το στόμα ανοιχτό στην κυριολεξία! Έχασκαν στην σκηνή, με γουρλωμένα μάτια! Κάποια στιγμή συνήλθαν και άρχισαν να κουνιούνται στην μελωδία του τραγουδιού και γι αυτό γύρισα κι εγώ μπροστά μου! Και εκείνη την στιγμή συνειδητοποίησα τι μου θύμιζε ο τραγουδιστής! Εκτός του ότι έμοιαζε στο στυλ, και στην φυσιογνωμία (αν και γι αυτό δεν βάζω το χέρι μου στην φωτιά, γιατί δεν έβλεπα καλά. Πολύ μαλλί…), και η φωνή του ήταν ίδια και για αυτό (ακολουθεί βαρύγδουπη δήλωση) βάζω και την κιθάρα μου στην φωτιά (τέλος βαρύγδουπης δήλωσης) με του Kurt Cobain. Τι ίδια δηλαδή…Στην σκηνή του Schoolwave χτες έπαιζε η μετεμψύχωση των Nirvana!
Και ακολουθούν…οι HEADSHOT!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! To μοναδικό μέταλ συγκρότημα του Σαββάτου! Με μια φράση ΤΑ ΣΠΑΣΑΝ! Οι κιθαρίστες άπιαστοι (μου ήρθε να κόψω, για άλλη μια φορά τα δάχτυλά μου!), ο ντράμερ βγήκε στην σκηνή με μάσκα (την οποία έβγαλε μετά γιατί έσκασε το παιδί), ο μπασίστας η πιο μέταλ φάτσα που ανέβηκε στην σκηνή και ο τραγουδιστής απλά τέλειος (και επιεικώς κούκλος!). Έπαιξαν Metallica και καταλάβαμε την ποιότητα του συγκροτήματος ως προς την τεχνική, έπαιξαν ένα δικό τους τραγούδι και καταλάβαμε το ταλέντο τους και τέλος έπαιξαν Iron Maiden (The Trooper) και καταλάβαμε ότι δεν θέλουμε να φύγουν από την σκηνή! Και εκεί που με δάκρυα στα μάτια ήρθε η ώρα του αποχωρισμού, πέταξαν πένες και το κοινό παραλήρησε (αν κι εγώ προσωπικά ήθελα μια τούφα από τα μαλλιά τους για να τις κάνω φυλαχτό!)
Και ακολουθούν οι Los Mujeros, από την Πτολεμαΐδα! “There is no one like you…” τραγούδησαν και είχαν δίκιο. «There is no one like them! » Δυστυχώς, δεν έχω πολλά να σχολιάσω γι αυτούς γιατί πήγα να παραλάβω ένα δέμα από την είσοδο όσο παίζανε (την αδερφή μου και μια άλλη κοπέλα…) και δεν τους άκουσα καλά είναι η αλήθεια…Πάντως όταν γύρισαν όλοι λέγανε ότι ήταν πολύ καλοί και μέχρι κι ο φίλος μου ο Γ. είπε καλά λόγια, που μέχρι εκείνη την στιγμή όλο γκρίνιαζε!
Holy Driver! Και μας τρελάνανε!!!(με την καλή την έννοια πάντα). Για να καταλάβετε θα σας περιγράψω τι γινόταν όχι πάνω, αλλά κάτω από την σκηνή! Μια παρέα αγοριών, με το πρώτο τραγούδι τους αφηνιάσανε, άρχισαν να χορεύουν, λίγο «έντονα» μπορώ να πω, αν καταλαβαίνετε…Χοροπηδάγανε όλοι μαζί αγκαλιά κι επειδή δεν ήταν πολλά άτομα άρχισαν να αρπάζουν κι άλλους για να χορέψουν. Ο ένας από αυτούς μάλιστα στηρίχτηκε στον λαιμό της αδερφής μου για να χορέψει πιο άνετα. Κάποια στιγμή , χτυπήσανε έτσι όπως χόρευαν κι ένας κράταγε το μάγουλο του για κάμποση ώρα! Μετά πήρε μια sprite και καθώς χόρευε, μας έλουζε…Κι έτσι αρχίσαμε να απομακρυνόμαστε σιγά-σιγά.. Μετά, που παίξαν μια μπαλάντα, οι διπλανοί μας, κάτι μαλλιάδες, με καρφιά, μαύρα ρούχα κλπ αγκαλιάστηκαν και το χορεύανε σαν μπλουζ!
Και τώρα Quaich! Από ότι μάθαμε οι μικροί του Schoolwave! Να πω την αλήθεια το πρώτο τραγούδι που έπαιξαν, μια διασκευή, δεν μου πολυάρεσε. Στην συνέχεια όμως, τα δικά τους τραγούδια ήταν πολύ, πολύ , πολύ πιο ωραία! Μέχρι που το τελευταίο κομμάτι τους το «ηχοέγραψα» στο κινητό!
Και έρχονται οι MUSICA FICTA! Μπάντα Βετεράνων του School wave! Από το πρώτο live ήταν εκεί. Από το πρώτο live το κοινό ανατρίχιαζε με την φωνή του Απόλλωνα (αν δεν κάνω λάθος το όνομα) που είχε τραγουδήσει το «Οδός Ονείρων» και Devil’s Box. Και φέτος, για τελευταία χρονιά άφησαν τον κόσμο με το στόμα ανοιχτό. Η μουσική τους άγγιξε και μας έκανε να ανατριχιάσουμε! Δεν λέω, υπήρχαν κι άτομα που δεν τους πολύ άρεσαν (ήταν σημείο αμφιλεγόμενο αυτή η μπάντα, σαν τον Χριστό…), αλλά εμένα η ταπεινή μου γνώμη είναι πως έχουν απίστευτο ταλέντο και θα είναι μεγάλο κρίμα αν χαθούν μετά το Schoolwave. Είναι πολύ ιδιαίτεροι, πολύ εκφραστικοί…Ήταν μοναδικοί. Δεν ξέρω αν θα ξαναβρεθεί ποτέ μπάντα σαν αυτούς! Και το πόσο ιδιαίτεροι είναι φαινόταν κι από τα όργανά. Μια κιθάρα, ένα κοντραμπάσο, ένα βιολί και τρεις τραγουδιστές! Μια φωνή γυναικεία, μια φωνή πολύ ιδιαίτερη του κιθαρίστα και μια μπάσα, βαριά φωνή λες και άκουγες Moonspell. Είχα γκαγκανιάσει από την ζέστη, δίψαγα, περίμενα τον Αλκίνοο Ιωαννίδη, όμως ήταν τόσο «δυνατοί» οι Μusica Ficta που τα ξέχασα όλα αυτά όσο παίζανε. Για την ακρίβεια όσο τραγουδούσαν ήμουν λίγο, αλλού πατώ κι αλλού βρόσκομαι…
…γι αυτό όταν τελείωσαν και τα θυμήθηκα όλα αυτά, έφυγα από το κοινό και πήγα να πάρω νερό, Sprite και ότι άλλο ήθελαν τα παιδιά που είχαν γκανιάσει και αυτά και γι αυτό, η ηλίθια, έχασα τους Γάλλους Dogs In Oven, οι οποίοι πρέπει να ήταν υπερυπέροχοι, γιατί όταν γύρισα, την ώρα που τελείωναν, το κοινό λύσσαξε! Μόνο σουτιέν δεν τους πετάξανε! Πανζουρλισμός! Και μετά ανέβηκε στην σκηνή ο Παναγιώτης Τσακαλάκος. Πολύ ωραίος, πολύ ωραία τραγούδησε, πολύ ωραία τα είπε, αλλά εγώ εκείνη την στιγμή προετοιμαζόμουν ψυχολογικά γι αυτό που θα επακολουθούσε! Και ναι, αφού τελείωσε ο Τσακαλάκος κι αφού έκαναν μάλλον δέκα λεπτά να στήσουν τα όργανα (αν και μου φάνηκε μια αιωνιότητα) βγήκε στην σκηνή ο Αλκίνοος Ιωαννίδης. Και έπαιξε τον Προσκυνητή. Από εκείνη την στιγμή και μετά δεν ξέρω τι γινόταν γύρω μου. Είπε το «Κόσμος πάει κι έρχεται» και η Φ. από μπροστά μου να έχει σηκώσει το κινητό για να ακούει κάποιος που είχε πάρει τηλέφωνο. Είπε τον «Καθρέφτη» και εκατοντάδες, ίσως και χιλιάδες στόματα να τραγουδούν μαζί του σαν να ψέλνουν. Είπε εκείνο το τραγούδι που λέει «άδεια η ψυχή μου, το δωμάτιο άδειο…» και όταν τελείωσε κάποιος από πίσω μου φώναξε «Poet!» και είπε αυτό που θέλαμε να πούμε όλοι! Κι όταν τραγούδησε ένα κυπριακό μεσαιωνικό τραγούδι, για έναν ιππότη, που αρνήθηκε τα πλούτη και τα λεφτά, αλλά ήθελε μόνο να φτιάξουν μια εκκλησία, σου φαινόταν πως πατάς σε άλλη εποχή…Αναρωτιόσουν γιατί δεν έχει γεμίσει το θέατρο πεταλούδες μαγεμένες από την αγγελική φωνή του. Είπε το «Με τόσα ψέματα», «Δεν μπορώ» και αν άκουσαν καλά, καθώς έφευγα ακουγόταν από μακριά «Στην αγορά του Αλ Χαλίλι θα πουλάν τα δυο σου χείλη/ δυο περιουσίες κι άλλη μια/ τέσσερις εγώ θα δώσω θα πληρώσω όσό/ να μου κάνουν μια μελανιά/ να μου κάνουν μια μελάνια…»
Και δυστυχώς έπρεπε να ξυπνήσω και να συνειδητοποιήσω, πως η ώρα έχει περάσει και δεν έχει λεωφορεία να γυρίσουμε πίσω! Πάμε σε έναν σιχαμένο ταξιτζή (καταραμένη να είναι η κίτρινη φυλή!) και μας κάνει 6 ευρώ το άτομο. Του κάνουμε και εμείς αι στο διάλο και φεύγουμε. Μαλακία κάναμε, έπρεπε να πάρουμε τον αριθμό της πινακίδας για να πληρώσει αυτός, 6 ευρώ για κάθε κιλό μαλακίας που κουβάλαγε! Συγχύστηκα! Και αρχίζουμε να ανεβαίνουμε για να βρούμε το μετρό. Leader ήταν η αδερφή μου, οπότε όπως καταλαβαίνετε δεν ξέραμε που πηγαίναμε! Βρίσκουμε ένα περίπτερο κι μας εξηγεί ο περιπτεράς, πως υπάρχει ένα τρόλεϊ το 11, που είναι κοντά η στάση του και που λειτουργεί όλη νύχτα! Αρχίσαμε λοιπόν να κατηφορίζουμε…Και το βλέπουμε να μας προσπερνάει! Και αρχίζουμε να το κυνηγάμε! Και σε μια στροφή ξαφνικά, εκεί που ήταν στάση του, βλέπουμε μια λαοθάλασσα από παιδιά που το περίμενε!!! Τρέξαμε, χωθήκαμε και μπήκαμε δεν ξέρω κι εγώ πόσα άτομα μέσα στο τρόλεϊ! Κάποιοι πιάστηκαν από την σκαλίτσα που είχε από πίσω για να ανέβουν, αλλά μετά κατέβηκαν! Μέσα στο τρόλεϊ μια κατάσταση αφασία…Ο ένας κολλημένος πάνω στον άλλον, εγώ να είμαι λες και έχω ανέβει πάνω σε pointes για να μην πατήσω κανέναν. Και όλοι παιδιά! Σαν σχολική εκδρομή! Φαίνεται και κάποιος κατάλαβε την κατάσταση κι αρχίσαν να τραγουδάνε «ήταν ένα μικρό καράβι…» και μετά όλοι μαζί «που ήταν α-α-αταξίδευτο…!» Ο Γ. να κάνει δημόσιες σχέσεις! Να έχει πιάσει ψιλή κουβέντα με έναν Αλέξη από τον Βύρωνα. Μόνο τηλέφωνο δεν ζήτησε! Η Μ. η μικρή της παρέας, τώρα θα πάει 3η γυμνασίου, να έχει στριμωχτεί στα καθίσματα μαζί με άλλες δύο κοπέλες και έναν ψηλομύτη ξανθό. Εγώ να κάνω Matrix στην πλάτη ενός παιδιού με άσπρη μπλούζα! Η αδερφή μου και η φίλη της να ακούνε κάτι παιδιά από την Σαλαμίνα, τα οποία στο τέλος πρέπει να αποδείχτηκε ότι ήταν μακρινά ξαδέρφια, αν άκουσα καλά! Και ενώ είμαστε στο Παγκράτι και κάνει στάση το τρόλεϊ (Κάποιος φώναξε «Μα καλά ανώμαλος είναι ο οδηγός! Τι ανοίγει τις πόρτες για να μπούνε κι άλλοι!!!» ΧΑΛΑΣΕ! Έφυγε από πίσω ένα καλώδιο! Αρχίσαμε να γελάμε…Δεν είχαμε φέρει μαζί μας και sleeping bags! Περιμέναμε αποκαρδιωμένοι να ξεκινήσει το λεωφορείο…Και πιάσαμε κουβεντούλα! Κάποιοι, πιο μεγάλοι, φώναξαν «Τέτοια ώρα θα έπρεπε να είστε όλοι στα κρεβάτια σας μικρά παιδιά!» Κάποιος άλλος σχολίαζε με τρεμάμενη βραχνή φωνή «Θυμάμαι στα παλιά τα χρόνια, που είχα πάει στους Pink Floyd. Ωραίες εποχές!» Ο Γ. να θέλει να πετάξει την σακούλα από τα Bake Rolls, και να μην ξέρει πως, και ξαφνικά την αρπάζει μια κοπέλα και να το πετάει από το παράθυρο! Κάποιος αναρωτιόταν τι θα γινόταν αν έμπαινε ελεγκτής και κάποιος απάντησε πως θα του κάνουν ένα ΟΥ και θα τον πετάξουν έξω! Είχε πολύ πλάκα γιατί ήμασταν όλοι άγνωστοι, αλλά κανείς δεν προσποιούταν ότι δεν υπήρχε ο άλλος, όπως γίνεται συνήθως. Άκουγες τι έλεγε η άλλη παρέα και σχολίαζες και εκείνοι συμφωνούσαν! Κάποια στιγμή ξεκίνησε το λεωφορείο και συνέχισε και εκεί που ήμασταν 200 άτομα και βάλε, στην στάση στο Σύνταγμα κατέβηκαν όλοι και μείναμε 3 και ο κούκος!
Τώρα όμως πρέπει να φύγω να κάνω κούρα ασχήμιας, γιατί σήμερα παίζουν οι Firewind και δεν γίνεται να με δει έτσι ο Gus G! Αύριο θα βάλω και photos!

This Is A Weeping song....(Δείτε το στο Youtube...Καμία σχέση...)

Go son, go down to the water
And see the women weeping there
Then go up into the mountains
The men, they are weeping too.
Father, why are all the women weeping?
They all are weeping for their men
Then why are all the men there weeping?
They are weeping back at them.

This is a weeping song
A song in which to weep
While all the men and women sleep.
This is a weeping song
But I won't be weeping long.

Father why are all the children weeping?
They are merely crying son.
O, are they merely crying father?
Yes, true weeping is yet to come.
This is a weeping song
A song in which to weep
While all the little children sleep.

This is a weeping song
But I won't be weeping long.
O father tell me are you weeping?
Your face seems wet to touch.
O then I'm so sorry father
I never thought I hurt you so much.

This is a weeping song
A song in which to weep
While we rock ourselves to sleep.
This is a weeping song
But I won't be weeping long
No. I won't be weeping long

Story Part 1

Ο πρίγκιπας μπήκε στην υγρή, σκοτεινή σπηλιά και ανοιγόκλεισε τα μάτια του. Του πήρε αρκετή ώρα, αλλά μόλις συνήθισε το σκοτάδι και μπορούσε να διακρίνει καθαρά τα βράχια της σπηλιάς, ξεχώρισε αμέσως έναν μεγάλο άσπρο, μαρμαρένιο σταυρό ακουμπισμένο στο δάπεδο της σπηλιάς. Η καρδιά του χτύπησε δυνατά και νόμιζε πως τα μάτια του, του έπαιζαν άσχημα παιχνίδια. Πλησίασε και ακούμπησε τον σταυρό εκστασιασμένος. Ήταν όντως πραγματικός, τον ακουμπούσε! Ο πρίγκίπας δεν μπόρεσε να κρατηθεί και ξέσπασε σε ένα σπαραχτικό κλάμα, που σου έσκιζε την καρδιά. Την είχε βρει…
Τα τελευταία τρία χρόνια είχαν περάσει με την μυρωδιά της θαλασσινής αλμύρας να τριβελίζει το μυαλό του πρίγκιπα. Τα κόκαλα του πονούσαν από την υγρασία, τα μαλλιά του και το πρόσωπό του είχαν γεμίσει αλάτι και τα ρούχα του ήταν διαρκώς μουλιασμένα, αλλά επιτέλους την είχε βρει.
Από παιδί την αγαπούσε. Μαζί μεγάλωσαν, μαζί έμαθαν να γελάνε, να παίζουν, να πονάνε, να κλαίνε…Αυτή βέβαια πιο πολύ να κλαίει…Αποφάσισαν από παιδιά πως θα ζήσουν μαζί και θα παντρευτούν. Ήταν όλα κανονισμένα, όταν μια μέρα η Ατάρτη εξαφανίστηκε. Κάποιοι είπαν ότι πήγε μια βόλτα στο δάσος και χάθηκε, άλλοι ότι την βρήκαν ληστές στον δρόμο και την σκότωσαν ,άλλοι ότι το έσκασε, γιατί δεν ήθελε να παντρευτεί τον πρίγκιπα…
Εκείνος όμως δεν τους άκουσε. Μια μέρα τον βρήκε μια γρια γυναίκα στον δρόμο, και τον τράβηξε παράμερα για να μιλήσουν.
«Η αγαπημένη σου είναι θαμμένη μέσα σε έναν βράχο στην άγρια θάλασσα. Πάνω από τον τάφο της υπάρχει ένας λευκός σταυρός. Αν τον βρεις, την βρήκες…»
Ο πρίγκιπας ζήτησε κι άλλες πληροφορίες, όμως η μάγισσα με απίστευτη για την ηλικία της, γρηγοράδα, χάθηκε τρέχοντας στα δρομάκια.
Κι έτσι ξεκίνησε…Για να βρει τον τάφο της Ατάρτης. Για να τον προσκυνήσει. Για να την νοιώσει για τελευταία φορά…
Και να τώρα που τον βρήκε. Δεν μπορούσε να σταματήσει τα δάκρυα από τα μάτια και τα αναφιλητά από ην καρδιά του. Έπεσε πάνω στον σταυρό για να στηριχτεί, όμως εκείνος κουνήθηκε από την θέση του. Ένα άνοιγμα σαν καταπακτή φάνηκε κάτω από εκεί που υποτίθεται ότι βρισκόταν το μνήμα της κοπέλας. Ο πρίγκιπας πλησίασε το άνοιγμα και κοίταξε μέσα. Όλα ήταν σκοτεινά…Τίποτα δεν διακρινόταν…
Ο πρίγκιπας σκούπισε τα δάκρυα του και έπεσε αποφασιστικά μέσα στην σκοτεινή τρύπα. Δεν τον ένοιαζε αν θα σκοτωνόταν, εκεί μέσα μπορεί να βρισκόταν η Ατάρτη…


TO BE CONTINUED.....

Καλοκαίρι...

Άλλη μια χρονιά πέρασε. Μόνο που σε αντίθεση με τις προηγούμενες, δεν είχε τίποτα ιδιαίτερο, ή τουλάχιστον τίποτα θετικό. Χωρίς να θέλω να μπω σε λεπτομέρειες λέω απλά πως για μένα ήταν μία απαίσια χρονιά που χαραμίστηκα. Χάλασαν οι λίγες φιλίες που είχα, έφαγα τη μεγαλύτερη απογοήτευση της ζωής μου και πέρασα κάποιες πολύ απαίσιες φάσεις. Αλλά ντάξει, έρχεται καλοκαίρι τώρα, οπότε καλύτερα να κάνω πως δεν τα σκέφτομαι αυτά. Το μενού για το καλοκαίρι έχει Λούτσα στο εξοχικό μου, Πάρο, Λήμνο και Σαμοθράκη. Στη Λήμνο και στη Σαμοθράκη θα περάσουμε σκατά, το κόβω εγώ ήδη, γιατί θα πάμε με κάτι φίλους των γονιών μου που έχουν ένα γιο στην ηλικία μου που μου τη σπάει πολύ άγρια. Λούτσα και Πάρο όμως πιστεύω πως θα 'ναι γαμάτα... Το εξοχικό μου στη Λούτσα βρίσκεται πολύ μακριά από το κοντινότερο ασύρματο δίκτυο ίντερνετ, οπότε το blog το ξεχνάμε για τρεις μήνες και κάτι, εκτός αν πεταχτώ Παλλήνη καμιά μέρα... Αυτά... Α, και έφτιαξα MySpace με μερικά από τα τραγούδια μου... http://www.myspace.com/alexmaleathensmusic .



Νύχτααα

SL

Αχ, είδα στο UTube μία τόσο τέλεια ταινία!... Λέγεται Spider Lilies.
H Tακέκο είναι ιδιοκτήτρια μιας αίθουσας piercing την οποία επισκέπτεται η έφηβη Τζέιντ. Η τελευταία θέλει να κάνει ένα spider-lily tattoo, σαν και εκείνο που έχει η Τακέκο στο τοίχο και στο χέρι της, αλλά για κάποιο άγνωστο λόγο στο τέλος κάνει πίσω. Οταν επισκέπτεται το site της Τζέιντ, η Τακέκο συνειδητοποιεί ότι πρόκειται για ένα cybersex webcam girl. Εκείνο που δεν συνειδητοποιεί όμως, είναι το γεγονός πως είχαν ήδη γνωριστεί πριν 10 χρόνια όταν η Τζέιντ την είχε ερωτευτεί παράφορα. Τα ανάμεικτα με αθωότητα και σεξουαλικότητα flashbacks σε συνδυασμό με τις συγγραφικές ικανότητες και την αδυναμία της σκηνοθέτη στις ονειροπολικές ιδιορρυθμίες, κάνουν αυτήν την ταινία αυστηρά κατάλληλη και μόνο για αυτούς που δεν έχουν ταμπού στο σινεμά.
Όχι δικό μου, εννοείται...


Ch.1





Ch.2





Ch.3





Ch.4





Ch.5





Ch.6





Ch.7





Ch.8





Ch.9





Ch.10





Ch.11





Ch.12

ΥΠΟΣΤΥΡΙΞΗ

Και έρχομαι να συμφωνήσω με την Μadlen και να κάνω μια επισήμανση!Έχουμε καταλάβει πόσα λεφτά έχουν ξοδευτεί σε καμπάνιες, αφίσες, διαφημίσεις κλπ κλπ κλπ και όχι μόνο για το περιβάλλον!Αν όλα αυτά που πληρώνουμε για την διαφήμιση από τουσ ηθοποιούς και τις VIP και καλά για να κάνουν την προώθηση, θα μπορούσαν να πάνε στα ταμεία των οργανώσεων που ασχολούνται σοβαρά με το θέμα για να γίνει μια ουσιαστική δουλειά. Θα πει κανείς ότι χρειάζεται υποστύριξη από όλους, αλλά τι να σου κάνουμε και εμείς οι ανίδεοι όταν δεν βοηθιούνται ούτε οι εξιδικευμένοι. Και επίσης (προειδοποίηση:η ιδέα που ακολουθεί δεν ήταν εξαρχής δικιά μου)ένα τεράστιο ποσό έχει σπαταληθεί ε πειράματα και αποδείξεις του ότι η Γη είναι σε κίνδυνο. Τι θα γινόταν αν όλα αυτά τα δισεκατομμύρια φανερω΄νόαν πως ξοδεύτηκαν τζάμπα?Το σίγουρο είναι πως εμείς δεν θα το μαθαίναμε και πως θα συνεχίζαμε να ζούμε στην άγνοια, όπως πάντα άλλλωστε. Όπως είπε και μια ψυχή, δεν θα αλλάξει ο πλανήτης εξαιτίας μας, γιατί εμείς επιρρεάζουμε ένα ελάχιστο κομμάτι του, όπως και κάθε ζωναντό ον, δυστυχώς εμείς θα αλλάξουμε εξαιτίας του, όπως γίνεται πάντα, έτσι κι αλλιώς

Συμβαίνουν τόσαααααααα κι εμείς εκεί, ακόμα να ξυπνήσουμε...

Γεια σας! Καιρό έχουμε να τα πούμε... Είμαι απαράδεκτη, το ξέρω, έχω να γράψω από το Μάρτιο! Και τι δεν έχει γίνει από τότε: Καταρχήν, μεσολαβούσε το Πάσχα, μια όχι και τόσο αγαπημένη μου γιορτή, οπότε δε θα μπω σε λεπτομέρειες. Έδωσα γαλλικά και μπορώ να πω ότι είμαι ευχαριστημένη. Πήρε η Manchester (έτσι γράφεται;) το Champions League (χι χι, καλά να πάθει η Chelsea - είμαι Liverpool βλέπετε...), πήρε η Ζενίτ το Uefa - όχι ότι με νοιάζει και πολύ. Α, η ΑΕΚ έχασε το πρωτάθλημα γιατί ο Ολυμπιακός έχει πρόεδρο τα μεγάλα μέσα - Κόκαλης. Χθες, τι πιο πρόσφατο, ο Παναθηναϊκός νίκησε τον Ολυμπιακό στο μπάσκετ, τώρα χαίρομαι! Βέβαια, εξοργίστηκα με τη συμπεριφορά των φιλάθλων λίγο πριν τη λήξη. Να πούμε και για το βόλλεϋ, ο Ηρακλής πήρε το πρωτάθλημα και όχι ο ΠΑΟ. Ευτυχώς που γράφω πριν αρχίσει το EURO. Φτάνει με τα αθλητικά, τι άλλο συνέβη? ΄Αρχισαν οι εξετάσεις, και τελείωνουν σύντομα! Δηλ. "ήρθαν" οι διακοπές! Μπήκε το καλοκαίρι! Σήμερα είναι η παγκόσμια ημέρα περιβάλλοντος. Προσωπικά, δε θέλω να αρχίσω να λέω για οικολογία, εθελοντισμό κλπ, γιατί θα εκνευριστώ. Να πω μόνο ότι οι θύτες που οδήγησαν το κλίμα, τους φυσικούς πόρους και γενικά τη γη σε αυτή την κατάσταση, δεν είναι ο απλός λαός. Παρόλ'αυτά, αυτός βομβαρδίζεται με καμπάνιες από δήθεν μη κυβερνητικές οργανώσεις για να σώσει το περιβάλλον. Έχουμε τρελαθεί? Οι βιομήχανοι και οι μεγαλοεπιχειρηματίες έχουν φταίξει κατά 90% τουλάχιστον και αυτοί ειναι που θέλουν να ευαισθητοποιήσουν εμάς. Έλεος πια! Στο τέλος θα έχουμε και τύψεις! Είδατε? Συγχύστηκα. Δεν είπα να αδιαφορήσουμε, απλά να δείξουμε ποιος ευθύνεται γι'αυτό και ποιος έχει τα μέσα και πρέπει να το διορθώσει... Το καλύτερο το άφησα για το τέλος... Τι συνέβη τους τελευταίους μήνες και συνεχίζεται? Μια πίστευτη ακρίβεια!!! Και το πιο αστείο, οι ίδιοι οι αρμόδιοι του υπουργείου οικονομικών μας παρακινούν να κάνουμε μποϋκοτάζ, άλλη τραγική ειρωνεία, δηλ. μας λένε ξεκάθαρα: "οι επιχειρηματίες διευθύνουν εμάς, η κυβέρνηση δεν μπορεί να κάνει τίποτα..." ή μήπως δε θέλει? Λέω εγώ τώρα... Ηθικό δίδαγμα: προσοχή στις επόμενες εκλογές... και κύρίως, προσοχή στις στημένες δημοσκοπήσεις... στην πολιτική όλα εξαρτώνται από μία βιτρίνα... βλέπε Τσίπρα... ας μη συγχυστώ περισσότερο! Και δεν είπα τίποτα για το πιο φλέγον δικό μας ζήτημα, την παιδεία... Αυτό είναι μία υπόσχεση ότι θα ξαναγράψω πολύ σύντομα στο blog.

Captcha

Έλεος πια με το captcha! Είπαμε, ασφάλεια, ασφάλεια, αλλά σου βγαίνουν τα μάτια για να καταλάβεις τι λένε τα γράμματα στριφογυρισμένα σαν μακαρόνια!

Άλλη βλακεία πάλι αυτή του rapidshare.com! Άντε να βρεις τα γράμματα με τις γάτες!

...

Μερικές φορές που κάθομαι και σκέφτομαι
Κάποια πράγματα που πίστευα παλιά
Γελάω ειρωνικά με τον εαυτό μου.
Πόσο αφελής μπορεί να ήσουν;

Ποτέ δεν πίστεψα για πολύ στον έρωτα
Ίσως για μερικές βραδιές μόνο.
Δεν θα έπρεπε, όμως, να το είχα κάνει ποτέ.
Γιατί αυτό που ένοιωθα εκείνες τις στιγμές, απλά δεν περιγράφεται.
Μα μετά από καιρό, όλα έγιναν ένα και χάθηκαν.
Κι έμειναν μόνο όνειρα και σκέψεις.
Σκέψεις από τον άδικα χαμένο εγωισμό μου
Για όσο καιρό χαραμιζόμουν - και ήταν
πολύς καιρός.
Και όνειρα για κάτι άπιαστο και μακρινό
Όνειρα ουτοπικά που δεν κάνω πια

Αχ...και να 'ξερες...

Είναι τόσα που δεν μπορώ να σου πω...
Τόσα που δεν θα μάθεις ποτέ.
Μα να το ξέρεις ότι εγώ ακόμα σε εκτιμώ
Ίσως ως φίλο μόνο.
Παρόλα αυτά ποτέ δεν θα σε ξεπεράσω
πλήρως, ποτέ.
Η αμυδρή σου φιγούρα
θα γυρνοβολάει που και που στο
κουρασμένο μου κεφάλι
Κι εγώ θα την δέχομαι
Σαν μια μικρή, καθημερινή και
νοσταλγική χαρά.

μπκ...

Λοιπόν...
Από που ν' αρχίσω και που να τελειώσω τώρα;...
Καταρχήν, τόσο καιρό το internet είχε παραδώσει πνεύμα και έπρεπε να περιμένουμε 1 μήνα να έρθει ένας πουτσοτεχνικός του ΟΤΕ να μας πει να πάρουμε καινούριο modem... Τέσπα, το θέμα τώρα είναι ότι το πιο υπέροχα αποβλακωτικό μέσο του κόσμου επανήλθε.
\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\
Γεγονότα__
Το Σάββατο έδωσα Lower και μετά το βράδυ είχα παράσταση στο θέατρο
Άρχισαν οι εξετάσεις
Αχ, βαριέμαι να τα γράψω...
Τέσπα...
Όταν έχεις καιρό μακριά από το pc σου έχεις τόσα να κάνεις :/ έλεος///
Κατερίνα γράψε στο chatbox το κινητό σου να μιλήσουμε για τη φίλη σου...

Doppelanger

Τελειώνει απόψε Dega αρκετά ως εδώ

διάλεξε μόνος το τέλος θα είναι καλό ή κακό

διαφωνώ versus δεν τελειώνουν έτσι απλά τα πράγματα

μην προσπαθείς να το αποφύγεις μην κυνηγάς θαύματα

οράματα φιλίας και υποστήριξης πέταξες

να με βοηθησεις έταξες μα στο κελάρι με έθαψες

έψαχνες τρόπο για να με εξαφανίσεις

και λύσεις για να σβήσεις αυτός που σε άφησε να μιλήσεις

πριν προχωρήσεις πες μου πρώτα αν είσαι ο dega που θυμάμαι

ο dega που υποσχόταν πως πάντα μαζί θα πονάμε

ο dega που υποσχόταν πως πάντα μαζί θα γελάμε

o dega που κάποτε έλεγε με μια φωνή θα μιλάμε

bobby λυπαμε εσενα αλλά και εμένα

λυπάμε τα βράδι που γράφαμε με την ίδια πένα

λυπάμε που ξέφυγα τοτε και εσύ με τράβηξες

λυπάμε που θα μπεις στο λάκο που για μένα άνοιξες

Μια στιγμή της λες τώρα εγώ ήμουν πάντα δίπλα σου

μοιράστικα το γέλιο σου και γεύτικα την πίκρα σου

τι μοιρα σου δέχτηκα ενιωσα την αγωνία σου

σε στήριξα σε κάθε νίκη και σε κάθε ήττα σου

Μία σου και μια μου εγώ έγγραφα για σένα

όταν εσύ σκεφτόσουν φράγμα και χρυσάφια στο λαιμό δεμένα

και για μένα μια αναφορά και 5 άξιους στίχους

αλλά χαιρόμουν όταν έχωνες τους δικούς μου στίχους

χαιρόμουν versus στο λέω ειλικρινά

χαιρόμουν γιατι πιστευα πως σε βοηθα να σε ξεφύγεις απο αυτά

χαιρομουν γιατί περίμενα να δω τον versus που ηξερα

αλλά όχι χειροτερευες και έγινε ότι έγινε ύστερα

δεν θα γυρνούσαμε ποτε΄πίσω αν δεν έπαιρνα το τιμόνι

ήθελα και τους δυο να βοηθησω όσο αυτό και αν μας πληγώνει

μην σε θυμώνει sifu ήμουν και θα 'μαι πάντα φίλος σου

πρέπει να μείνεις όμως κάτω έχει χάσει το ύφος σου

Έτσι βοηθας εσύ κάνωντας ότι μου προσάπτεις

dega μαλλον δεν κατάλαβες πως μόνο εσένα βλάπτεις

ποιος έγραφε κουπλε με το όνομα σου στην σκοπία

γιατι έπρεπε να με βγαλεις οταν με κραζαν στεγνα

χαλαρα γιατι φοβόσουν να με υπερασπιστεις

ήθελες μόνο να φανεις αλλα να μη στιγματιστείς

για αυτό παραταμε και άσε τις μουφες για βοήθεια

ποιος σου έγραψε τους μισους στίχους για την αλήθεια

μα σου έγινε συνηθεια έγινες ότι ήμουν πριν ξυπνήσω

φοβήθηκες μην αποδρασω και για όλα μιλήσω

τα δεσμα μου μην λύσω να μείνω πίσω

να μην με ακουει ποτε κανενας δύναμεις να μην ανακτήσω

μα ήρθε η ώρα να γυρίσω και να τελειώσω αυτό το αστείο

ο νίκος έχει χωρο για εναν MC όχι για 2

λοιπον αντίο dega χαρηκα που σου μίλησα

χάρηκα που με προδωσες χάρηκα που σε νίκησα

Δν θα τελειώσει έτσι...

Θα τελειώσει όπως θέλω εγώ

τις αλυσίδες μου στο κελάρι σε λίγο θα σου περνώ...

Δεν θα σε αφήσω να μου πάρεις ότι έφτιαξα ως τωρα...

Σκάσε προχώρα...

Δεν θα σε αφήσω δεν θα με κλείσεις πρέπει πρωτα να με σκοτώσεις...

μόνος διάλεξες το τελος dega αντί να μετανιώσεις

μίλα για πάρτι δεν πάω αμαχητη πολέμησε με,

αν φύγω εγω φεύγεις και εσυ έλα έλα χτύπησε μελύγισε με αν μπορείς...

Dega μίσησε με ρίξε κατάρες πριν χαθείς η απλά συνχώρεσε με

μια ζωη μονος τα κάνω...

άγωνους τόπους χέρσουςείμαι ο bobby dega...

ήσουν είμαι ο sifu versus!

Μονοήμερη Υδρα!!!!!!!

Χάλια...

Σήμερα πήγα στο ναυτικό σαλόνι Λαυρίου. Η έκθεση ήταν στο λιμάνι. Ε, λοιπόν, αυτό μας έφαγε όλους. Δεν ξέρω αν το νοιώθετε κι εσείς, αλλά αυτές τις μέρες με τη σκόνη από την Αφρική, είναι απαίσιο να κάθεσαι έξω. Μετά από λίγη ώρα σε πονάει το κεφάλι σου και σε πιάνει μια υπνηλία...Ήταν απαίσιο να καθόμαστε τόση ώρα έξω με αυτή την αποπνικτική ατμόσφαιρα...

...

Όταν ήσουν 15,
η μητέρα σου ερχόμενη σπίτι από τη δουλειά ήθελε να σε αγκαλιάσει.
Εσύ την ευχαρίστησες κλειδώνοντας την πόρτα του δωματίου σου.

Όταν ήσουν 16,
σου έμαθε να οδηγείς.
Εσύ την ευχαρίστησες παίρνοντάς της το αυτοκίνητο κάθε βδομάδα.

Όταν ήσουν 17,
αυτή περίμενε ένα σημαντικό τηλεφώνημα.
Εσύ την ευχαρίστησες τηλεφωνώντας όλο το βράδυ.

Όταν ήσουν 18,
η μητέρα σου δάκρυσε στην αποφοίτησή σου.
Εσύ την ευχαρίστησες κάνοντας πάρτι μέχρι το πρωί.

Όταν ήσουν 19,
πλήρωσε για τα δίδακτρά σου, σε πήγε με το αυτοκίνητο στην πανεπιστημιούπολη και κουβάλησε τις βαλίτσες σου.
Εσύ την ευχαρίστησες χαιρετώντας την έξω από τη φοιτητική εστία για να μη ρεζιλευτείς στους φίλους σου.

Όταν ήσουν 25,
η μητέρα σου σε βοήθησε με τα έξοδα του γάμου σου, δάκρισε και σου είπε πόσο πολύ σε αγαπάει.
Εσύ την ευχαρίστησες μετακομίζοντας 500 χλμ. μακριά.

Όταν ήσουν 50,
αυτή αρρώστησε βαριά και χρειάστηκε την φροντίδα σου.
Εσύ την ευχαρίστησες λέγοντάς της για περιπτώσεις γονέων που έγιναν επιβάρυνση στα παιδιά τους.

Και τότε, μια μέρα πέθανε.
Και όλα όσα δεν είχες κάνει γι' αυτήν
ήρθαν και σου κεραυνοβόλησαν την καρδιά.


Εάν αγαπάς τη μητέρα σου, στείλε και σε άλλους αυτό το μήνυμα.

Εάν όχι...τότε προφανώς δεν θα σε νοιάζει αν πεθάνει!

Κακοποίηση παιδιών

Δείτε το video στο τέλος...

γιατί κάποιοι δεν θα έχουν αυτή την ευκαιρία...

Συγγνώμη, μαμά και μπαμπά
Δεν το ήθελα να ρίξω το γάλα μου χτες το βράδυ στο δείπνο.

Συγγνώμη, μαμά και μπαμπά
Δεν το ήθελα να παίzω με τις κούκλες μου για τόσο πολλή ώρα.

Συγγνώμη, μαμά και μπαμπά
Δεν το ήθελα να γεννηθώ καταστροφή. Γιατί δεν μπορώ να φάω σωστά;

Συγγνώμη, μαμά και μπαμπά
Δεν το ήθελα να λερώσω το παντελόνι μου χτες.

Συγγνώμη, μαμά και μπαμπά
Δεν το ήθελα να κλάψω που το νερό μου ήταν τόσο ζεστό.

Συγγνώμη, μαμά και μπαμπά
Σας αγαπάω! Εσείς γιατί δεν με αγαπάτε; Γιατί ό,τι κάνω είναι λάθος;

1.504.000 παιδιά κακοποιούνται από τους κηδεμόνες τους. Δεν είναι σωστό. Δεν θα έπρεπε να έχουν υποφέρει.
Εάν κι εσείς θεωρείτε την κακοποίηση παιδιών έγκλημα, στείλτε και σε άλλους αυτό το μήνυμα.

Για να σταλθούν οι εικόνες πρέπει να πατήσετε «Προώθηση».

Εάν σβήσετε αυτό το μήνυμα, τότε μάλλον δεν έχετε καρδιά.

Ιλιάνα

Τα Χριστούγεννα τα είχα φτιάξει με μια κοπελιά για λίγο καιρό. Δεν ήταν ότι με τρέλαινε, αλλά είχα ακούσει ότι της άρεσα και γι'αυτό ασχολήθηκα. Αλλά τώρα αυτή έχει φάει τρελό κόλλημα και από τότε που τα χαλάσαμε γράφει στο blog της συνέχεια συνέχεια συνέχεια συνέχεια συνέχεια συνέχεια συνέχεια συνέχεια συνέχεια συνέχεια συνέχεια για μένα... Δεν μπορώ γαμώτο να ξέρω ότι είναι σε τέτοια κατάσταση και να μην κάνω τίποτα... Όταν χωρίσαμε ήταν γιατί πραγματικά δεν πήγαινε άλλο. Αλλά τώρα αν ξανακάνω κάτι θα είναι για λίγο καιρό ευτυχισμένη και μετά; Αχ, πραγματικά δεν ξέρω, ας με βοηθήσει κάποιος....

Η ΟΔΥΣΣΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΕΛΠΙΣΙΑΣ

Σας το πα? Δεν σας το πα! Γραφτηκα χορό με την κολλητή μου. Η σχολή είναι στον Περισσό και στην αρχή είχα πάει με μια άλλη κοπέλα να δω πως είναι, να μου πουν για τις ώρες, τα μαθήματα, τα τμήματα κλπ. Την προηγούμενη Πέμπτη λοιπόν είχα το πρώτο μάθημα και θα πήγαινα με την φίλη μου. Πιο πριν όμως έπρεπε να βρεθώ με κάτι άλλες κοπέλες, για μια εργασία στην Τεχνολογία, που πρέπει να παρουσιάσουμε και για αυτό η κολλητή μου (η Δέσποινα) ήρθε να με πάρει από την Αγίου Μελετίου. Με το που βγαίνω από το σπίτι και βρίσκω την Δέσποινα, αρχίζει να βρέχει...Το προσπερνάμε! Πιο πριν είχα ρωτήσει μια κοπέλα αν πιο κοντά είναι η στάση Αττική ή Βικτόρια από εκεί που ήμασταν και μου λέει η Βικτόρια. Αρχίζουμε λοιπόν να περπατάμε γρήγορα με την Δέσποινα, την 3η Σεπτεμβρίου, μέχρι που κάποια στιγμή είχαμε γίνει μούσκεμα και η πλατεία δεν φαινόταν από πουθενά. Αρχίζουμε να τρέχουμε γιατί είχε περάσει η ώρα και δεν θέλαμε να αργήσουμε πρώτη μέρα στο μάθημα. Μούσκεμα και λαζανιασμένες φτάσαμε στην πλατεία Βικτόριας. Βλέπω δυο σκάλες, η μία έλεγε Προς Πειραιά, οπότε τρέξαμε στην άλλη. Εκείνη ακριβώς την στιγμή είχε έρθει το τρένο, οπότε ούτε πήραμε ούτε χτυπήσαμε εισητήρια. Τρέξαμε γρήγορα και ίσα-ίσα που προλάβαμε να μπούμε πριν κλείσουν οι πόρτες. Αναστενάξαμε και αρχίσαμε να μαζεύουμε τα μαλλιά μας που είχαν γίνει μούσκεμα! Και εκεί που περιμένοντας να σταματήσει το τρένο στην Αττική, γελάγαμε και λέγαμε πότε θα πάθουμε πνευμονία..."Επόμενος σταθμός Ομόνοια"!!!!!!!! Ναι, ναι, τα καταφέραμε και μπήκαμε σε λάθος τρένο...Κατεβήκαμε Ομόνοια, τρέχοντας (τουλάχιστον γέλασε ο κόσμος...) και πάμε να πάρουμε εισιτήρια Παίρνω εγώ το δικό μου, βγαίνει και της φίλης μου, πάει να το πάρει και το σπρώχνει με το πορτάκι προς τα πάνω! Περιττό να πω, πως το εισιτήριο εξαφανίστηκε! Πρώτη φορά στη ζωή μου το είδα αυτό. Σκύβω και κοιτάω, τίποτα. Βάζω μέσα το χέρι μου μήπως έχει σφηνώσει πουθενά, τίποτα. Γάμα το, λέω και παίρνουμε άλλο εισιτήριο 8 και μισή 30 έπρεπε να είμαστε εκεί και η ώρα ήταν και 23. Ρίχνω μαι προσευχή στον Τζάνγκα και τελικά φτάσαμε και 30 στον Περισσό! Και αρχίζουμε να τρέχουμε πάλι μια μεγάλη ανηφόρα που έχει μπροστά από τον σταθμό. Φτάνουμε στο παρά τσακ στην σχολή, αλλά με το που μπαίνουμε μέσα τι να δούμε? Όλα τα παιδάκια έφταναν στο μπούτι μας! Έξι, εφτά χρονών το πολύ! Και εκεί που λέω ότι τα έχω ζήσει όλα, κλείνουν τα φώτα της αίθουσας χορού! Τι έγινε? ρωτάω την καθηγήτρια που ήταν εκεί. Τι έγινε? με ρωτάει και εκείνη. Τελειώσαμε..."Πώς τελειώσατε" ρωτάω αφού εμένα μου γράψατε να έρθω Πέμπτη 8 και 30, της λέω. Α, ναι? μου λέει. Κάποιο λάθος θα έγινε...Για την Παρασκευή είναι μάλλον...Μετά από πέντε λεπτά και αφού έχουμε φύγει από τον χορό, μας πιάνουν κάτι νευρικά γέλια στον σταθμό του Περισσού. Γράψαμε σε ένα φύλλο από χαρτί τι ζήσαμε εκείνη την ήμερα και προσπαθήσαμε να θυμηθούμε ποιος μας μούτζωσε τελευταία φορά και μας ανάγκασε να ζήσουμε αυτήν την απελπισία. Δεν γίνεται να συμβαίνουν όλα σε έμενα....

Πίσω..

Γεια! Συγγνώμη που δεν έχω γράψει καθόλου για αρκετό καιρό, αλλά το computer μου ήταν στο νοσοκομείο. Αυτή την εβδομάδα δεν θα μπορούσε να μου συμβει τίποτα ιδιαίτερο, μιας και ήμουν άρρωστος. Παρόλα αυτά, το Σάββατο είδα το Έλ Γκρέκο. Η ταινία ήταν πραγματικά υπέροχη. Τσεκάρετε σενάριο:Ο ζωγράφος Δομήνικος Θεοτοκόπουλος φεύγει από τη υπό Βενετική κατοχή Κρήτη για να βρει την τύχη του στη Βενετία μαζί με την Ιταλίδα ερωμένη του. Το ταλέντο του, όμως, είναι τόσο που γίνεται δεκτός με τιμές στον κύκλο των μαθητών του ζωγράφου Τιτσιάνο. Η δουλειά εκεί του μαθαίνει πολλά, μα τον κουράζει επίσης πολύ. Έτσι, έχοντας πάρει κάποιες βάσεις και ακολουθώντας τη συμβουλή ενός ισπανού ιερέα επισκέπτη, φεύγει για την Ισπανία. Στην Ισπανία, ο Ελ Γκρέκο, όπως την φωνάζουν για συντομία, γίνεται αμέσως γνωστός και γνωρίζει μία κοπέλα με την οποία περνάει όλη την υπόλοιπη ζωή του και κάνουν ένα αγόρι.Ο ιερέας, όμως, επισκέπτεται όλο και πιο συχνά το Δομήνικο, κάνοντάς τον να αισθάνεται πολύ άβολα. Στο τέλος τα πράγματα έρχονται έτσι που τον καλεί -ως ιεροεξεταστής πια- στην ιερά εξέταση. Τα υπόλοιπα επί της οθόνης!!!Μετά την ταινία πήγαμε για φαγητό σε ένα high εστιατόριο στα Κάτω Πατήσια (εκεί που ήταν και ο Κινηματογράφος δηλαδή) και περάσαμε τέλεια.Την Κυριακή ξεκίνησε η αρρώστια να κατατρώει τα μέσα μου (πσσσσς...) και την πέρασα με τηλεόραση μέχρι τις 3.00. Μετά δεν μπόρεσα να κλείσω μάτι όλη την υπόλοιπη νύχτα γιατί (άκουσον άκουσον!)σκεφτόμουνα συνέχεια μία κωλοταινία! Έλεος,ε;...Τη Δευτέρα σπίτι. Εφάρμοσα με επιτυχία την νέα μου καμπάνια "κλείσε το computer και ζήσε" (όχι, δεν με σπονσοράρει η Aμίτα). Έχω κάνει έναν κατάλογο με πράγματα που μπορώ να κάνω αντί να λιώνω στο ίντερνετ. Το pc αυτή την βδομάδα ήταν απών, οπότε ήταν μία μοναδική ευκαιρία!Την Τρίτη επίσης προσπάθησα να περάσω καλά στο σπίτι βλέποντας παιδικά Dinsey.Την Τετάρτη πήγα στο σχολείο και το σκυλομετάνιωσα. Θα κάναμε πρόβα για μια εργασία, αλλά τελικά ακυρώθηκε και έφαγα διωράκι Γερμανικών στη μάπα.Την Πέμπτη πέρασα αρκετά συμπαθητικά, μα έχοντας ακόμα πυρετό.Την Παρασκευή ξαναπήγα στο σχολείο για τον ίδιο λόγο με την Τετάρτη. Η συνέχεια ήταν παρόμοια, αφού τελικά έκανα Γλώσσα αντί για Γυμναστική. Δεν φορούσα φόρμα επειδή η φόρμα είναι απαίσια, επειδή θα κάναμε εκείνη την ώρα την εργασία, επειδή ήμουν άρρωστος (ναι, είχα και χαρτί γιατρού-της μάνας μου δηλαδή) και επειδή πήγαμε στην εκκλησία (λέμε εμείς τώρα ότι το θυμόμουνα κιόλας...). Οπότε για να "μην κάθομαι έτσι στις κερκίδες" έγραψα ένα ωραιότατο διαγωνισματάκι Νεοελληνικής Γλώσσας. Αυτή είναι η δημοκρατία της Ελληνογερμανικής Αγωγής.Το Σάββατο ίμαρα στο σπίτι χωρίς να κάνω τίποτα.Την Κυριακή πήγα στη Λούτσα να δω το εξοχικό μου που το ανακαινίζουμε (το καλοκαίρι παίζει τρελό πάρτι-όλοι εκεί-vive quervo).
Αυτά προς το παρόν....
Επιτέλους ένα μεγάλο post... Μπμπμπμπμπ, μου βγήκε το χέρι στο γράψιμο...
Α ναι! Επίσης κουρεύτηκα, αλλά δε θυμάμαι ποια μέρα, οπότε δεν το λέω πάνω.

Jessika

Στο ένα χέρι κουβαλάει τατουάζ
και το ξέρει πως είν' σημάδι μοναξιάς
ναι το ξέρει
Κάποιο βράδι μες στο μπαρ του Θωμά
ένα αγόρι που την είχε αγκαλιά της το είπε
μα εκείνη το' ξερε απ' την αρχή

Ένα αστέρι είναι μια ζωγραφιά για όποιον δεν ξέρει
μα για τη Τζέσικα είναι σημάδι μοναξιάς και το ξέρει
υποφέρει

Μόνη τριγυρνάει μες στα μπαρ
σ' όλους μιλάει
μ' όλους γελάει
και μ' όποιον τύχει τη νύχτα περνάει
η Τζέσικα
Τζέσικα
Μα κάποιο βράδι διαφορετικό
μες στον υπόγειο των τρένων σταθμό
μόνη γελάει
παραμιλάει
κλείνει τα μάτια κι ένα τέλος ζητάει
η Τζέσικα
Τώρα αν κοιτάξεις στον ουρανό
θα δεις το άστρο της το πιο φωτεινό
μόνη δε θα 'ναι πια
γιατί εκεί ψηλά έχει αστέρια πολλά
Τζέσικα
Ένα αστέρι είναι μια ζωγραφιά για όποιον δεν ξέρει
μ' αυτό τ' αστέρι που λάμπει εκεί ψηλά
είναι η Τζέσικα
και το ξέρει

Άριαν και Μέιργκ κεφ.1

Παλιά είχα αρχίσει να γράγω ένα βιβλίο το οποίο όμως μου έσβησε ένας μαλάκας κομπιουτεράς, πονεμένη ιστορία... Πριν από κανά μήνα ξανάρχισα να το γράφω απ' την αρχή καλύτερο από πριν.
Σας βάζω το πρώτο κεφάλαιο.


Άριαν και Μέιργκ

Κεφάλαιο 1ο

Το χιόνι έπεφτε πυκνό. Τα βήματά τους γίνονταν όλο και πιο δύσκολα καθώς η θύελλα δυνάμωνε.
Ο Άριαν, η Μέιργκ και οι γονείς τους, ο κύριος και η κυρία Λας είχαν πάει για ορειβασία σε μία από τις πλαγιές του όρους Λέιετ. Όλα έδειχναν ότι θα πήγαιναν καλά και ο καιρός προβλεπόταν αίθριος. Παρόλα αυτά, από το μεσημέρι είχε αρχίσει μία αραιή χιονόπτωση που στη συνέχεια εξελίχθηκε σε χιονοθύελλα. Τώρα, η μόνη τους ελπίδα ήταν να φτάσουν στο καταφύγιο. Δεν ήταν μακριά, αλλά με την ομίχλη που είχε και το χιόνι που έπεφτε δεν θα ήταν καθόλου εύκολο.
Ο Άριαν έσερνε με δυσκολία τα πόδια του μέσα στο πυκνό χιόνι. Το μόνο που μπορούσε να δει γύρω του ήταν ένα άσπρο τοπίο. Η ανάσα του γινόταν όλο και πιο δύσκολη σε κάθε του βήμα λόγω του αυξημένου υψομέτρου και σχεδόν δεν ένοιωθε τα πόδια του, λες και δεν ανήκαν στον ίδιο.
Η Μέιργκ βρισκόταν σε παρόμοια κατάσταση. Κόντευε να καταρρεύσει από την κούραση και σίγουρα δεν θα άντεχε να προχωράει για πολύ ακόμα υπό αυτές τις συνθήκες.
Μετάνιωνε την ώρα και τη στιγμή που ξεκίνησαν για να ανέβουν στο βουνό. Η ιδέα ήταν των γονιών της, όπως και όλες οι παράδοξες ιδέες στο σπίτι τους. Είχαν κάνει άλλη μια φορά ορειβασία με τον σύλλογο της πόλης και, ξετρελαμένοι, δεν έβλεπαν την ώρα να ξαναπάνε για ορειβασία. Και φυσικά δεν θα μπορούσαν να διαλέξουν κάποιο πιο εύκολο βουνό για να ανέβουν, παρά το Λέιετ, ένα από τα πιο απότομα βουνά της περιοχής. Αλλά έτσι ήταν πάντα οι γονείς της. Δεν κάθονταν ποτέ να σκεφτούν για πολύ κάτι πριν το κάνουν.
Ξαφνικά ο κύριος Λας την έβγαλε από τις σκέψεις της καθώς φώναξε με όλη του τη δύναμη για να ακουστεί με το δυνατό αέρα:
«Το καταφύγιο! Το καταφύγιο!» δείχνοντας ένα μικρό ξύλινο κτίσμα που διακρινόταν με δυσκολία μέσα στο άσπρο τοπίο.
Η οικογένεια τάχυνε το βήμα της όσο μπορούσε και σε λίγη ώρα έφτασαν, ξεθεωμένοι όλοι, στο καταφύγιο με τους λίγους αποκλεισμένους ορειβάτες.



Αφού έφαγαν την ζεστή φασολάδα που τους ετοίμασε η μαγείρισσα, μία γλυκύτατη κυρία, έπεσαν όλοι για ύπνο. Ο Άριαν ήταν εξουθενωμένος και δεν μπόρεσε να παραμείνει ξύπνιος για πολλή ώρα. Όλο του το κορμί πονούσε από την πολύωρη ανάβαση και θα έδινε τα πάντα για μερικές ώρες ύπνου. Οι γονείς του ροχάλιζαν ήδη σιγανά και η ανάσα της αδερφής του ακουγόταν ρυθμικά. Αγνοώντας την κούρασή του, σηκώθηκε αργά από το κρεβάτι. Περπατώντας προσεκτικά για να μην ξυπνήσει κανέναν από τους ορειβάτες, καθώς κοιμούνταν όλοι μαζί στον ίδιο χώρο σε μικροσκοπικές ξύλινες κουκέτες, πλησίασε το παράθυρο. Η ανάσα του θόλωσε το παγωμένο τζάμι, και ο Άριαν άφησε πάνω του το αποτύπωμα του χεριού του.
Το παράθυρο ήταν προφυλαγμένο από το χιόνι με μια μικρή στέγη, μα το φως έξω ήταν ελάχιστο. Κάθισε έτσι, σαν υπνωτισμένος να κοιτάει τις νιφάδες του χιονιού καθώς στροβιλίζονταν στο μανιασμένο αέρα. Σε λίγο τα μάτια του συνήθισαν στο σκοτάδι και άρχισε να διακρίνει τις κορυφές κάποιων κοντινών δέντρων και ύστερα κάποιων πιο μακριά.
Μα πως γινόταν αυτό; Μπορούσε να διακρίνει τώρα κάποιες πλαγιές παρά το σκοτάδι, το χιόνι και την ομίχλη. Ο Άριαν έτριψε τα μάτια του. Γύρισε για λίγο πίσω, μα όλοι ήταν βυθισμένοι στον ύπνο. Αλλά ακόμα και μέσα στο καταφύγιο όλα φαίνονταν διαφορετικά. Ήταν σαν να είχε αποκτήσει ξαφνικά κάποιο ιδιαίτερο χάρισμα και μπορούσε να βλέπει στο σκοτάδι χωρίς κανένα πρόβλημα!
Ήταν πολύ κουρασμένος για να καθίσει να το σκεφτεί εκείνη τη στιγμή, όμως. Προσπάθησε να πείσει τον εαυτό του πως όλα ήταν της φαντασίας του κι έτσι τον πήρε ο ύπνος.

Every Time I Look At You

Kiss
Every Time I Look At You

Tryin' to say I'm sorry, didn't mean to break your heart
And find you waitin' up by the light of day
There's a lot I want to tell you, but I don't know where to start
And I don't know what I'd do if you walked away

Ooh, baby I tried to make it, I just got lost along the way

Chorus:
But every time I look at you, no matter what I'm goin' thru, it's easy to see
And every time I hold you, the things I never told you, seem to come easily
'Cause you're everything to me

I never really wanted to let you get inside my heart
I wanted to believe this would soon be ending
I thought it wouldn't matter, if it all just came apart
But now I realize I was just pretending

Ooh, baby, I know I hurt you, but you can still believe in me

chorus

It's gonna take a little time to show you, just what you mean to me, oh yeah
It seems the more I get to know you, the more I need to make you see
You're everything I need, yeah

(Instrumental break)

Oho, I need ya, I need ya, I need ya...

Ooh, baby, baby, baby, I know I hurt you, but you can still believe in me

chorus

You're everything to me, you're everything to me


KISS - ALIVE! in Athens (18/5/08)